Geçtiğimiz günlerde Manhattan’ın Batı Köyü’nde çalışanlar tagliatelle ve Gran Classico spritze tepsilerini dengeleyerek Via Carota mutfağından kaldırımdaki koltuklara doğru koşarken, bir işçi diğerlerinden daha fazla çalışıyormuş gibi görünüyordu: gündelik iş paltosu.
Sarımsı kahverengi ve krem tonlarındaki kullanışlı ceket, makarna ve kokteyl taşıyan koşucuların, Aperol jigger’ları dolduran barmenlerin ve menüleri açan garsonların omuzlarına yapışıyordu. Her kat kırpılmıştı, hafifçe buruşmuştu ve önemli bir mesaj yansıtıyordu: Burası gerçekten şık ama ciddi olmayan bir restoran.
Via Carota, Rita Sodi ve Jody Williams 2014’te açtığında bu kadar modadan ilham alan bir görünüme sahip bir avuç restorandan biri olabilirdi. Ancak bugün mütevazı palto, belirli türden restoranlar için fiili üniforma haline geldi.
Bunu bir McDonald’s kasiyerinde ya da Le Bernardin’deki garsonda göremezsiniz. Austin, Teksas’taki Birdie’s restoranının sahibi Arjav Ezekiel, bunu “iki yıldızlı bir Michelin restoranında alabileceğiniz tüm yiyecekleri ve şarapları hiçbir telaşa gerek kalmadan sunan sıradan bir restoranda” göreceksiniz.
Son on yılda, iş kıyafeti sokak modasına girerken ve otelcilik endüstrisine duyulan kültürel hayranlık terli, yanakları kızarık bir coşkuya ulaşırken, ülke çapındaki restoran işletmecileri daha kalın spor ceketler, yelekler ve önlükler yerine bu tarzı benimsedi. eskiden.
Austin, Teksas’taki Birdie’s’in sahibi ve içecek direktörü Arjav Ezekiel, her hizmet gecesi için 15 günlük paltodan oluşan bir koleksiyonla dönüşümlü olarak çalışıyor. Kredi… New York Times için Sarah Karlan
