Geçtiğimiz hafta, Columbia’da ikinci sınıf öğrencisi olan Fabiola, Filistin davasına dikkat çekmek amacıyla üniversitesinin avlusunda bir kampa katıldı, okuldan uzaklaştırılma ve kampüs yaşamının bozulması riskini göze aldı.
İsrail’in Gazze’deki ölümcül kuşatmasını durdurmayı ahlaki bir görev olarak tanımlıyor; bu, hayatını yeniden şekillendirdiği acil bir zorunluluk.
Ancak geçen hafta gezegendeki en görünür protestolardan birine katılan Fabiola, çok önemli bir şeyi gizli tutmaya karar verdi: kimliğini. Uluslararası öğrenci vizesini düşünerek yüzüne siyah bir cerrahi maske taktı ve tam adını paylaşmayı reddetti.
Tek seferlik değildi. New England’dan Güney Kaliforniya’ya kadar kampüslerde, onlarca yılın en büyük protesto hareketlerinden birine liderlik eden öğrenciler, üniversitelerin ve hükümetlerin hesap vermesini talep ederken bile, anonimliklerini korumak için kutuplaştırıcı bir çabayla giderek daha fazla yüz maskesi takıyor ve kareli Filistinli kaffiyeh’ler takıyor.
Bu seçim, ahlaki güçlerini kısmen sözlerini kayda geçirerek ve geleceklerini daha büyük bir amaç uğruna tehlikeye atarak kazanan, daha önceki nesil üniversite aktivistlerinden olan bu öğrencilerin hepsi olmasa da birçoğunun keskin bir kopuşunu temsil ediyor.
Ancak, 1960’ların ve onun ardıllarının savaş karşıtı hareketinin mirasını aktif olarak öne çıkardıkça, günümüzün genç aktivistleri, seleflerinin yüzleşmediği çok daha çağdaş bir dizi itibar ve ekonomik riske yanıt veriyor gibi görünüyor.
Röportajlarda, ülke genelindeki bir düzine öğrenci gösterici, İsrail yanlısı gruplar tarafından kendilerini antisemitizmle suçlayan, haber medyasında yer alan veya viral videolarda yer alan ifşa edilme riskinden bahsetti. Birçoğu, çevrimiçi taciz, iptal edilen iş teklifleri ve ardından gelebilecek ölüm tehditleri seline yakından aşinaydı. (Az sayıda kişi de virüslerin yakın çevrede yayılmasıyla ilgili endişelerini dile getiriyor.)
Pek çok öğrenci, yarım yüzyıl önce neredeyse hiç duyulmamış büyük borç yüklerini biriktirecek. Bir zamanlar çoğunlukla beyaz erkeklerin yaşadığı kampüsler artık çok çeşitli etnik azınlık gruplarına ve vize eğitimi alan uluslararası öğrencilere ev sahipliği yapıyor.
Kuzeybatılı bir öğrenci, kaffiyeh’de gösteri yaparak kimliğinin gizli kalmasını isterken, “İsmimi verirsem geleceğimi kaybederim” dedi.
Ancak yine de İsrail-Hamas savaşı nedeniyle zaten gerilimle dolu olan kampüslerde, düzeni yeniden sağlamaya çalışan öğrenci arkadaşları ve üniversite liderleri arasında sempati ancak bu kadar ileri gidiyor.
Maskeli göstericilerden oluşan büyük grupların varlığı, Salı günü gecede final sınavlarının ortasındaki kurumlardan çok çatışma bölgelerine benzeyen Columbia ve California Üniversitesi, Los Angeles gibi okullarda artan huzursuzluk hissine katkıda bulunuyor gibi görünüyor.
Hayal kırıklığına uğramış dekanlar ve dekanlar, düzenli maskelemenin yabancıların kampüslerine sızmasını kolaylaştırdığından endişe ediyor; bu, Columbia’nın Salı günü geç saatlerde Yukarı Manhattan kampüsünde Hamilton Hall’u işgal eden göstericilere yönelik toplu tutuklamaları haklı çıkarmak için öne sürdüğü bir suçlama.
Kampüsteki bazı kişiler, öğrenci göstericilerin kurallara uymamanın, akademik binalara el koymanın ve bazı Yahudi akranlarının acı verici ve tehditkar olarak tanımladığı protesto tezahüratlarını defalarca kullanmanın sonuçlarından kaçmaya çalışıp çalışmadıklarını sorgulamaya başladı.
En az iki okul protestoculardan maskesinin düşürülmesi için ricada bulundu; bunların arasında yöneticilerin uygulamanın “kampüs normlarımıza aykırı olduğunu” söylediği Chapel Hill’deki Kuzey Carolina Üniversitesi ve eyalet yasalarının Ku Klux Klan’ı hedef almak üzere tasarlandığı belirtildi.
Bazı Yahudi öğrenciler, anonimliğin, antisemitizm tarafından zaten lekelenmiş olan protestolara tehlikeli yeni bir izin vermesinden korkuyor. Diğerleri ise başlarının etrafına keffiyeh veya başka eşarplar sararak sadece gözleri açıkta kalan bazı erkek protestocuların görünüşünü Hamas veya Klan üyelerine benzetti.
İftirayla Mücadele Birliği’nin CEO’su Jonathan Greenblatt, “Bir banka soyguncusu gibi giyinerek bir mitinge katılırsanız, orada anayasal haklarınızı ifade etmekten başka bir amaç için bulunduğunuz sonucuna varmak mantıksız değil” dedi. antisemitizm olayları “Rakiplerini korkutma, karşı tarafı tehdit etme etkisi var.”
İsrail yanlısı karşı protestocuların büyük ölçüde yüzlerini örtmekten vazgeçtiklerini söyledi. Ancak Çarşamba gününün erken saatlerinde, bir grup İsrail yanlısı karşı protestocu, UCLA’da Filistin yanlısı göstericilerle şiddetli bir şekilde çatışırken ve kamplarına havai fişek fırlatırken kendileri de maske taktılar.
Protestocuları desteklemeye yatkın olan bazıları bile maskelemenin gönderdiği mesaj hakkında sorular yöneltti.
Georgetown Üniversitesi’nde toplumsal hareketler ve siyaset tarihçisi olan ve 1969’da Harvard’da savaş karşıtı protesto lideri olarak polis sopasıyla vurulan Michael Kazin, “Bir yandan empati yapabiliyorum” dedi. Onun kuşağındaki diğer kampüs protestocuları Ulusal Muhafızlar tarafından vuruldular ya da aktivizmleri nedeniyle Vietnam’da savaşmak için askere alınmayı kaybettiler.
“Öte yandan,” diye devam etti Dr. Kazin, “Eğer bir gösteri yapacaksanız ve bu sizin de derinden hissettiğiniz bir şeyse, ayağa kalkmaya ve dikkate alınmaya istekli olmanız gerektiğini düşünüyorum.”
Elbette bu yılki gösterilere liderlik eden lisans ve yüksek lisans öğrencilerinin hepsi maskeli değil. Birçoğu kendilerini tanıtmak için isteyerek öne çıktı. Ve maskeler öğrencileri uzaklaştırma veya tutuklamalardan korumak için çok az şey yaptı.
Filistin yanlısı Yale Yahudileri Ateşkes grubunun kurulmasına yardım eden birinci sınıf öğrencisi Elijah Bacal, Yale’i silah imalat şirketlerinden ayrılmaya zorlarken “saklayacak hiçbir şeyi” olmadığını söyledi.
“Şu anda bu tür tavırlara girmek her zaman zordur” dedi. “Zor olmasalardı önemli olmazlardı ve önemli olmasalar da zor olmazlardı.”
Ancak farklı bir seçim yapanları, güvenlik nedeniyle motive olduklarını söyleyerek savundu.
İşverenlerin önümüzdeki yıllarda protestolara nasıl bakacağını bilmek imkansız olsa da, okuldan atılmak ya da yüksek profilli web sitelerinde antisemit olarak damgalanmak, öğrenci aktivistlerin aklına onlarca yıl boyunca takılıp kalabilir.
Yüzyıl ortası Amerikan tarihini yazan tarihçi Rick Perlstein, “Aynı öğrencinin 1970’te bir Bank of America şubesini yakıp yıkmasına rağmen 1971’de Bank of America’da yönetici stajyeri olarak başarılı bir şekilde çalışmaya devam edebileceğini söyleyerek şaka yapardım” dedi. siyaset.
“Bugün mezuniyetten sonra ekonomik güvenliğe ulaşma kaygısı çok daha acil” diye ekledi. “Kimliğin belirlenmesi ve tutuklanmanın sonuçları çok daha büyüktür.”
Daha yakın tarih de açıklamanın bir kısmını sağlıyor. Pek çok öğrenci, George Floyd’un öldürülmesinin ardından, Kovid maske zorunluluğunun hâlâ yürürlükte olduğu 2020’de ilk kez protesto düzenledi. Kimliklerini gizlemenin onları gözetleme ve medya incelemesinden korumaya yardımcı olduğunu kısa sürede öğrendiler. Filistin dayanışmasının sembolü olan Kaffiyeh’ler de aynı amaca hizmet etmek için geldi.
Protesto organizatörleri, maskelemenin ötesinde, katılımcıları korumaya çalışmak ve haberlerde ve kendi sosyal medya hesaplarındaki mesajlarını sıkı bir şekilde kontrol etmek için başka adımlar da attılar.
Bay Bacal, Yale eylemcilerinin öğrencilerin kolayca teşhis edilebileceği protesto videolarını yayınlamamaya özen gösterdiklerini söyledi.
Geçen Cuma Columbia’da bir öğretim üyesi kampın çevresinden dolaşarak haber kameramanlarının içeridekileri kaydetmesini engelledi, bu sırada öğrenciler dua ederken diz çöken insanları daha da gizlemek için büyük battaniyeler kaldırdılar. Öğrenci organizatörleri ayrıca muhabirlere hitap etmek üzere eğitilmiş bir avuç sözcüyü de belirlemişti.
Şehir merkezinde, New School’da göze çarpan bir şekilde yerleştirilmiş bir broşür, protestoculara “GÖRÜNTÜLERİ BULANIKLATMA, MASKE TAKMA, ÖNEMLİ MAKALELERİ/ÖZELLİKLERİ KAPLAMA” talimatını verdi.
“Vicdanlı olun; yoldaşlarınıza ve kendinize zarar verme olasılığını riske atmak istemezsiniz” yazıyordu.
Ülke çapında, UCLA’daki organizatörler, öğrencileri “medya eğitimi almadıkları” sürece muhabirlerle konuşmamaları konusunda megafonlarla uyardı.
Dylan Kupsh, 25, UCLA bilgisayar bilimi doktorası sahibi. öğrenci, organizatörlerin özellikle kamusal alanda protesto yapmanın risklerini anlayamayan genç öğrenciler için güvenli bir alan yaratmayı umduklarını söyledi.
Bay Kupsh’un kişisel bilgileri iki kez internette yayınlanmıştır. Adı ilk kez 2019’da kendisini “Kuzey Amerika üniversite kampüslerinde ABD, İsrail ve Yahudilere karşı nefreti teşvik eden kişi ve grupları” belgeleyen ve Adalet Öğrencileri ile olan bağlarına dikkat çeken Canary Mission web sitesinde göründü. Filistin’de.
“Korkunçtu” dedi. “Annemle babam son derece sinirliydi ve bu büyük bir ayrılıktı.”
İnsanların onun kimliğini kullanarak sahte sosyal medya hesapları oluşturmaya ve profesörlerine ırkçı mesajlar göndermeye başladığını söyledi. Daha sonra bu yılın başlarında telefon numarasının internete sızdırıldığını söyledi.
Bay Kupsh, “İlk saat içinde ölüm tehditleri almaya başladım” dedi.
Columbia’da siyaset bilimi uzmanı Fabiola, benzer bir sonucu önlemek için kimliğini gizlemeye yönelik adımlar attığını söyledi. Ancak diğer öğrenciler açısından sonuçları görmemek zordu: Ekim ayında, muhafazakar bir savunuculuk grubu tarafından parası ödenen bir kamyonun kampüsün yakınına park edilmesini ve üzerinde “Kolombiya’nın önde gelen Yahudi karşıtlarının” adlarının ve resimlerinin sergilenmesini izledi.
O günden bu yana geçen aylarda Fabiola, çatışmaya ilişkin kendi tutumuyla ve kampüs protestolarında ne kadar görünür olabileceğiyle boğuştu. Geçen hafta itibariyle hâlâ emin değildi.
“Umarım bir gün lider olurum” dedi. “Ne ölçüde kişisel çıkarlarımın ön plana çıkmasını istiyorum ve ne ölçüde doğru olanı yapıyorum?”
Raporlamaya Los Angeles’tan Jill Cowan, Chicago’dan Bob Chiarito, Austin’den Neelam Bohra ve New York’tan Olivia Bensimon katkıda bulundu.
