Ekmek icat edildiğinden beri insanlar kaya gibi sert, bayat somunları yenilebilir yiyeceklere dönüştürüyor. Ancak Amerikan kahvaltı kültüründe geri dönülmez bir şekilde kök salmış olan tarif, Fransız usulü tosttur.
Fransız “acı perdu” ya da kayıp ekmek esasına dayanan Fransız tostu, geleneksel olarak eski, artık dilimlerin süt ve yumurta karışımında yumuşatılması, ardından dışı altın ve gevrek ve içi kremsi olana kadar kızartılmasıyla yapılır.
Tarif: Esmer Şekerli Tavada Fransız Tostu
Bu yemek başlangıçta eski ekmeği kurtarmanın bir yolu olsa da, gerektirdiği pahalı süt, yumurta ve tereyağı onu tutumlu olmaktan uzak kılıyordu. Alan Davidson, “The Oxford Companion to Food” adlı kitabında, her ne kadar Fransız tostu ikonik olarak bayat ekmeği tüketmeye yönelik bir strateji olarak temsil edilse de, pahalı malzemelerinin bunun “daha sıklıkla bir incelik olarak görüldüğünü” gösterdiğini yazıyor.
Bay Davidson’un tarihsel varyasyonlar listesi, Apicius’tan (şarap ve bal kullanılarak) eski bir Roma örneğini içerir; Anglo-Norman kuzeni (badem sütüyle servis edilir); ve onların İspanyol akrabası torrijas (şurup ve tarçınla süslenmiş). Fıstık ezmesi ve yoğunlaştırılmış süt, streusel kırıntıları ve armut, kabak baharatı ve cevizleri içeren modern yinelemeleri gördüm (ve yarattım).
