Fransa’daki tiyatronun destek ışını olan Molière, Amerika Birleşik Devletleri’ndeki kadar ünlü değil. Ancak ilk kez 1668’de sahnelenen “The Miser” adlı oyununda ortaya çıkan komik şakalar, talihsiz aşıklar ve uzun süredir kayıp olan akrabalar, bir Shakespeare komedisi izlemiş olan herkese anında tanıdık gelecektir.
Ancak Molière’in öne çıktığı nokta, kendini beğenmişliği, ikiyüzlülüğü ve sadece kandırılmışları kınayan keskin bir sosyal hicivci olması; bir zamanlar zamanındayken artık zamansız olmaları. Ne yazık ki, Brooklyn’deki Prospect Park’taki LeFrak Center’da gerçekleştirilen “The Miser”ın Molière in the Park prodüksiyonunda eksik olan da tam olarak bu unsur.
Başlık karakteri Harpagon (Francesca Faridany), açgözlülükle tüketilen, kesilmiş, asabi, yaşlı bir adamdır. Lüks içinde yaşamak için para istemiyor bile: Harpagon sadece ona sahip olmak istiyor.
Oyun, Harpagon ve onun patolojik açgözlülüğünün yanı sıra, iki kızı, uçucu Elise (Ismenia Mendes) ve gösterişli Cleante (Alana Raquel Bowers) üzerinde baskı kurduğu evdeki zalimce davranışlarıyla amansızca alay ediyor. İşleri karmaşık hale getiren Elise, babasının kahyası Valere’ye (Calvin Leon Smith, “Fat Ham”daki gizli Larry rolünden yeni çıkmış) aşıkken, Harpagon ve Cleante çekici Marianne’e (MaYaa Boateng, “Fairview”den) göz dikmektedir. ”).
Kadınların Cleante’yi (orijinalde bir erkek) ve Harpagon’u oynaması, aynı zamanda Molière in the Park’ın sanat yönetmeni olan yönetmen Lucie Tiberghien’in geleneğe bağlı kalmadığını gösteriyor. İşi aksatmasa da neden Harpagon’u erkek karakter olarak tutup, Cleante’yi kadın karakter olarak seçelim ki? Burası Molière’in Amerika Birleşik Devletleri’ndeki göreceli belirsizliğinin bir avantaj haline geldiği yerdir, çünkü her şey gerçekçi bir şekilde oynandığı için birçok izleyici farkın farkında bile olmayacaktır. .
Daha zorlayıcı olan ise Harpagon rolündeki Faridany’dir. Oyunun önemli bir kısmı, karakterin oğluyla (tamam, kızım) aynı kadına imrenmesidir, dolayısıyla yaşlı bir adam olması bir rahatsızlık unsuru katmaktadır. Harpagon’un amaçladığı yaş olan “70’in üzerinde” bir kadın tarafından oynandığında bu durum o kadar da etkili olmuyor.
