Sosyal medyada, tartışmasız tüm zamanların en ünlü caz basçısı Charles Mingus’a, orkestra kürsüsündeki enstrümanı aracılığıyla ne söylediğinin sorulduğu bir klip dolaşıyor. Onun bu saygısız ve komik cevabı burada basılmaya uygun değil ama sözde “Cazın Kızgın Adamı”na uygun. Mingus’un tavrının tam olarak kendi tarzına mı uygun olduğunu, yoksa kendi dönemindeki diğer kişilerle karşılaştırıldığında kendini biraz küçümsenmiş mi hissettiğini sık sık merak etmişimdir. O zamanlar basçılar genel olarak grup liderleri değildi; Mingus bir anormallikti. Bu da bana genel olarak caz bas hakkında düşündürdü: Enstrümanlar arasında en habersiz olanı olsa da, onsuz hiçbir beste yankı uyandırmaz.
Bu ayın konusu tamamen caz bas ve Mingus, “Maestro” Ron Carter ve aşağıda iki kez performansları vurgulanan Israel Crosby gibi mihenk taşı müzisyenlerle ilgili. Hepsi cazın evrimine önemli katkılarda bulundu. Çalışmaları, bu ay bir şarkı seçen bazı sanatçılar da dahil olmak üzere, daha yeni seslerin öne çıkmasının yolunu açtı. Ve cazdaki gidişatı karmaşık olan bas gibi bir enstrümandan bahsettiğimiz için, pek çok uzmanın – caz basçılarının – favorileri hakkında konuşması en iyisi gibi görünüyordu.
Bası öne çıkaran bu şarkıları dinlemenin keyfini çıkarın. Makalenin alt kısmında bir oynatma listesi bulabilirsiniz ve kendi seçimlerinizi yorumlarda bıraktığınızdan emin olun. .
◆ ◆ ◆
Luke Stewart, basçı, grup lideri ve besteci
Ahmed Abdul-Malik’in “El Haris (Endişeli)” adlı eseri
Bir Just Blaze parçası gibi sert bir şekilde geliyor, ardından basit ama etkili bir melodiye yerleşiyor ve sizi başlı başına beklenmedik bir yolculuğa çıkarıyor. Abdul-Malik, birkaç albüm boyunca caz ve Orta Doğu müziğini birleştirmeye yönelik “Doğu Batıyla Buluşuyor” konseptini araştırdı. Ancak bu, “Jazz Sahara” benim görüşüme göre onun en başarılısı ve müzikal açıdan en güçlüsüdür. Johnny Griffin bu albümde dikkat çeken bir isim; önceki bir melodiden kendi sample’ıyla içeri girerken saksafon sesi grubun üzerinde yükselen sesiyle bize kendisinin Küçük Dev olduğunu bir kez daha hatırlatıyor. DC’deki WPFW 89.3FM’den Jamal Muhammad beni ilk olarak hem Johnny Griffin’in “Change of Pace” albümüyle hem de söz konusu Abdul-Malik albümüyle tanıştırdı; müzisyenler ve albümdeki o kadar da ince olmayan anlamlar hakkında bazı bilgiler verdi. şarkı adları.
Kendisi de bir ses devi olan Ahmed Abdul-Malik, tipik bir ABD caz topluluğu ile Mısırlı bir topluluk arasında gerçekten kaynaşmış bir işbirliği yaratma hayal gücü ve vizyonuyla basa ve gruba komuta ediyor. Bu konfigürasyon ve özellikle bu parça benim görüşüme göre en iyisini yapıyor. En sevdiğim bas sololarından biri bu parçada. Sonny Rollins’in klasik “Night at the Village Vanguard”ından bir yıl sonra kaydedilen ve Wilbur Ware’in bas solosunun “Softly, as in a Morning Sunrise”da yer aldığı Abdul-Malik’in solosu bana bir tepki gibi geldi. Burası Öncüyü Piramitlere getirebildiği yer.
YouTube’da dinle
◆ ◆ ◆
Ron Carter, basçı ve grup lideri
Ahmad Jamal Trio’dan “Ama Benim İçin Değil”
Israel Crosby’nin Chicago’daki “At the Pershing”deki bas sesleri sadece kendisi orada olduğu için değil, aynı zamanda Ahmad’in bu şekilde çalmasını sağladığı için de önemli. Piyanistin çalmamasını sağladı. O andan itibaren, her basçının tüm şarkının bas hattını öğrenmesi gerekiyordu – her Motel 6 oyuncusu, her Birdland oyuncusu bunu bilmek zorundaydı çünkü çok popülerdi – sizinki de dahil. Ve Ahmed Jamal’i müzik camiası için daha da önemli hale getirdi.
