Pharrell Williams – ölümünden sadece bir yıl sonra, Şubat 2023’te Louis Vuitton’un erkek kreatif direktörü olarak Virgil Abloh’un yerini alan giyim tasarımcısı; Justin Timberlake’in “Justified” (2002) ve Clipse’nin “Hell Hath No Fury” (2006) gibi pop başyapıtlarının arkasındaki Grammy ödüllü plak yapımcısı; Fransız elektronik ikilisi Daft Punk’tan gelişigüzel bir şekilde “robotlar” ve Karl Lagerfeld’den “Karl” olarak bahseden müzisyen ve icracı – kendisi hakkında konuşmayı sevmiyor. Geçen Haziran ayında, Fransız moda evi için muhteşem çıkışıyla Paris’teki Pont Neuf’u aydınlattıktan birkaç gün sonra telefonda “Bu kesinlikle Dante’nin ‘Cehennemi’,” dedi. Bir noktada, sohbetten tamamen vazgeçecekmiş gibi göründü. “Bu doğrudan sesli posta sendromu gibi,” dedi. “Yani, sesli mesajda kendini dinlemeyi seviyor musun?”
50 yaşındaki Williams, Virginia Beach’te tamirci olan babası Pharaoh ve öğretmen olan annesi Carolyn tarafından büyütüldü. Neptunes’daki yapım ortağı Chad Hugo da dahil olmak üzere, son 30 yılda hip-hop sesi için Funk Brothers’ın 1960’larda Motown’da olduğu kadar önemli bir ikili olan Chad Hugo da dahil olmak üzere, ömür boyu birlikte çalıştığı çok sayıda iş arkadaşıyla orada tanıştı. Stiller, türler ve medya arasında geçiş yapan özel bir bilge olan Williams, suyun varlığında en iyi, en yaratıcı halidir. Sahilin hemen yanında, Atlantis adlı bir konut projesinde büyüdü; bugün Virginia Beach’te Something in the Water adlı yıllık bir müzik ve sanat festivali düzenliyor. Biscayne Körfezi’ndeki Miami’de olmadığı zamanlarda ise zamanını Paris’te geçiriyor, burada Seine’e bakan LVMH genel merkezinde bir müzik stüdyosu var.
Zirvede : “Bu, geçen yıl Los Angeles’ta, Louis Vuitton duyurusundan birkaç ay önce çekildi. Yapımcı olmak ve kreatif direktör olmak benzer şeylerdir. Kıyafetten davula, gövdeden melodiye geçebilirim. Tasarım stüdyomda müziğe ayrılmış bir bölümüm var, bu yüzden bütün gün gidip geliyorum.”
Kredi… Sol: Launchmetrics/Spotlight. Sağda: © Henry Taylor, sanatçı ve Hauser & Wirth’in izniyle. Fotoğraf: Fredrik Nilsen
Sol ve sağ : “[Amerikalı sanatçı] Henry Taylor ile [burada bir resmi gösterilen, Williams’ın Louis Vuitton için yaptığı ilk koleksiyonundan giysilere ve çantalara işlenmiş] çalışmak istedim]. Bu randevunun Amerika’dan başka bir Siyah adama verilmiş olması benim için kayıp değil. Yıldızlara dönen kardeşimiz Virgil’den sonra bu bizim için çok önemli. İlginç hikayeler anlatmaya devam etmemizin önemli olduğunu düşünüyorum. Bir gündemim yok – Ben gündemim. Sadece bana benzeyenlerin değil, bana benzemeyenlerin de bu andan ilham almasını istiyorum. Ve Henry Taylor gibi bir sanatçıyla çalışmak bu hikayeyi anlatmaya yardımcı oluyor.”
Sol : “Bu, geçen yıl Afrika’daki bir Chanel şovunda çekildi. [Williams, 2014’ten 2022’ye kadar bir marka elçisiydi.] Dakar, Senegal’e gittik ve yeni [Adidas] Sambas giydim. Yıllar önce, Karl’dan [Chanel’in uzun süredir kreatif direktörü olan ve 2019’da ölen Lagerfeld’den] evi Afrika’ya götürmesini istemiştim ve o da ona ulaşacağımızı söylemişti ama biz ona fırsat bulamadan geçip gitmişti.”
merkez : “En büyük oğlum [Rocket, burada 2012’de Disney World’de Williams’la birlikte resmedilmiştir] ritim yapıyor. Bizim [Pharrell ve eşi, model ve moda tasarımcısı Helen Williams] da üçüzlerimiz var. Üçlü bir avuç. Güzelce yoğun ve yoğun bir şekilde güzel olduğunu söylüyoruz.”
Sağ : “Miami’de bir evi stüdyoya çevirdik. [Bunu ne zaman kurduk] hiçbir fikrim yok, ama birkaç yıl oldu. Kronoloji konusunda berbatım: Anı yaşıyorum ama gelecekte olanları işliyorum ve geçmişte kayboluyorum. Miami’de her şey hava ve nem ile ilgili. Benim için her zaman çok ilham verici olmuştur. Orada su üzerinde kayıt yapmak eğlenceli, kulağa esnek gibi geliyor ama aslında öyle değil.”
Sol : “Bu Vuitton randevusu ile, sanki daimi bir öğrenciymişim gibi. Ben herhangi bir şeyin kralıysam, o da öğrenci olmanın kralıdır. Damier [markanın imzası olan dama tahtası deseni] üzerinde çalışmak istediğimi biliyordum. Pikselli kamuflajı her zaman sevmişimdir, bu yüzden bunu Damier ile birlikte yaptık, seviyesini yükselttik ve Damouflage’ı işte böyle elde ettik [burada, bu yılın başlarında bir montaj sırasında bir model üzerinde resmedilmiştir]. Bu kadar çok yetenekli insanla çevrili olmak en iyisidir. Demek istediğim, ben bir Koç burcuyum, bu yüzden her zaman aşırı dürtüsel oldum. Ama kaynaklar ve insanlar olmasaydı, harika bir fikri olan herkes gibi olurdum.”
merkez : “Çocukken halamın evinde çalacağı plakları çok dinlerdim. Parlamento-Funkadelic’in aklımı başımdan alan şarkıları vardı. Sanırım [Kraftwerk’in altıncı stüdyo albümü] ‘Trans-Europe Express’ (1977) de o sıralarda çıktı. Atlantis bir balonun içindeki bu mahalle gibiydi. Müziğin her şey olduğu yer burasıydı ve belirli şarkılar çaldığında sanki bir müzikal tam karşınızda oluyordu. Ya bunun bir parçası olabilirsin ya da geride durup seyredebilirsin.”
Sağ : “Bu fotoğraf bu yılın başlarında Le Café V’de [Osaka’da bir Louis Vuitton kafesi] çekildi. Japonya benim en sevdiğim yer. 50. yörüngemde, [Kenzo’nun Tokyo merkezli sanat yönetmeni ve hip-hop yapımcısı] Nigo tarafından düzenlenen bir doğum günü partim vardı. En harika hediyelerden biri hayatımdaki varlığı. Yirmi yıl önce, bir şeyler kaydetmek için Japonya’ya gitmem gerekiyordu, bu yüzden Nigo, temelde bir binanın beş katından oluşan stüdyosuna gelmemi sağladı. Bir kat galeri, biri fotoğraf stüdyosu, diğeri kayıt stüdyosu ve ‘Vay canına, bu adam kafasındakini yaşıyor’ dedim. Bu beni değiştirdi. Övünmeye çok alışmıştım çünkü geldiğim dünya buydu. Sonra neredeyse hiçbir şey söylemeyen Nigo ile tanıştım. Yapmak zorunda değildi. Alçakgönüllülük Tokyo havasında, Virginia’daki nem gibi.”
Sol : “Sanırım bu resim 1976’dan, yani ben 3 yaşındayken. Ben sekiz çocuğun üçüncüsüyüm – iki kız kardeş ve beş erkek kardeş. ‘Yıldız Savaşları’ (1977) o sıralarda çıktı demek istiyorum. Virginia Beach’teki Atlantis apartmanlarına döndüğümü hatırlıyorum. Hayatın bu kadar zor olduğunu bilmiyordum çünkü benim için eğlenceliydi.”
merkez : “Çocukken en sevdiğim çizgi film ‘Jabberjaw’ (1976) idi ve çaldığı grubun adı Neptunes’du. Demek [Chad Hugo ile şarkı sözü yazımı ve prodüksiyon ikilisinin] adı buradan geliyor.”
Sağ : “Kaçmak için film izlemeyi seviyorum. Ama komik olan şu ki, sana neyin ne olduğunu söyleyemedim. En sevdiğim film ‘Üçüncü Türden Yakınlaşmalar’ (1977). Richard Dreyfuss’un karakteri ve uzaylıyla ilgiliyim.”
