Mexico City’nin Juarez mahallesinin güney ucunda, 1912’de inşa edilen iki katlı bir apartman kompleksi, tüm bloğu kaplıyor ve zarif tuğla mimarisi, karşısındaki otomobil parçası mağazalarıyla tezat oluşturuyor. Tarihi malikanenin köşelerinden birinde, bir dizi beyaz ahşap kapı, elektronik müzik şirketi NAAFI’nin kurucu ortaklarından, diğer adıyla Meksikalı Cihad, 37 yaşındaki Alberto Bustamante’nin evini işaret ediyor. , tasarımcılar ve sanatçılar başkentin 2010’ların parti sahnesinde bir araya geldi: NAAFI, çeşitli bir kalabalığın geç saatlere kadar küresel ritimlerle dolu tekno eşliğinde dans ettiği kantinler ve depolardaki şamatalı övgüleriyle tanınıyordu. Bustamante ve işbirlikçileri daha sonra, şehrin eklektik cinsiyet-akışkan topluluğu için kapsayıcı bir sığınak haline gelen aylık bir kulüp gecesi olan Traición’u yarattı.
Çizerler, fotoğrafçılar, sanatçılar ve seks işçileri -örneğin bir el ilanı tasarlayarak veya bir gösteri düzenleyerek- yetenekleriyle katkıda bulundular ve çok geçmeden, bazıları gece o kadar da geç olmayan başka yaratıcı projeler gelişti (sonuçta, NAAFI ekibi yaşlanmak). En son fikir: 1960’larda şehrin Antropoloji Müzesi’ni tasarlamasıyla tanınan mimar Pedro Ramírez Vázquez’in devlet tarafından ataerkil bir insanlık duygusu empoze etmek için nasıl kullanıldığını anlatan bir pop opera, “Atlacoya: Agua Triste del Lago de Texcoco”. milliyet. 29 Nisan’da, şu anda Mexico City’de düzenlenen yeni bir performans sanatı festivali olan Tono’nun bir parçası olarak Azcapotzalco’nun sanayi bölgesindeki alternatif bir kültür merkezinde 40 dakikalık bir deneysel tiyatro parçası (operanın son perdesi) görücüye çıkacak.
Tono’nun küratörü ve kurucusu Samantha Ozer, “NAAFI, bu şehrin queer yaşamı için çok önemlidir” diyor. “İnsanlar onları bir plak şirketi ve kulüp demirbaşları olarak tanıyor, ancak asıl kaybolan şey, [onun] üyelerinin – aktörler, sanatçılar ve sanatçılar – uzun süredir daha çok disiplinli ifadeleri nasıl keşfettikleri.” Yeni eserin oluşmasına onlarca sanatçı arkadaşı yardım ederken, çekirdek grubunu Bustamante oluşturuyor; oyun yazarı ve sanatçı Pepx Romero, 30; ve maçoluk ve mariachi gibi klişeleri çürütmek için geleneksel Meksika müziğine atıfta bulunan 35 yaşındaki yeraltı trans şarkıcısı La Bruja de Texcoco. Burada, düzenlenmiş ve yoğunlaştırılmış bir sohbette, üçlü işbirliğini tartışıyor.
Alberto Bustamante (yaratıcı yönetmen): Evim her zaman açıktır. Orayı ofis olarak kullandık ve bir sergi alanı ve seks zindanı var. Pepx ve ben organik olarak işbirliği yapmaya başladık: Oyunları için müzik yaptım, konserlerime geldiler ve Traición’u başlattığımızda performans küratörü oldular. Taraflar, her zaman iyi vakit geçirmek adına kimlik sorularını ve Hispanik öncesi köklerimizi keşfetmemiz için bize bir platform sağladı. Kendi alanlarında ilginç şeyler yapan arkadaşlarımız – moda tasarımcıları Bárbara Sánchez-Kane ve Victor Barragán ve görsel sanatçılar José Eduardo Barajas ve WangShui dahil – projenin bir parçası olmak istediler. İşimizin ortak noktası, o andaki en alakalı yerel yeteneklerle işbirliği yapmaktır ve işimizin disiplinler arasında nasıl yayıldığı konusunda gururla gelişigüzel davranıyoruz. İnsanlar bize yanlış bir şekilde kolektif diyorlar ama bizim kültür üretme şeklimiz daha kendine özgü. Belirli geçmişlere sahip olsak da (benim durumumda mimari), böyle bir operayı Meksika’da kurumsal destek olmadan gerçekleştirmek için gayri resmi ve serseri olmalıyız. Bir kulüp gecesi planlamaya benzer.
Pepx Romero (senaryoyu yazdı; Pedro Ramírez Vázquez’i oynuyor): Son zamanlarda, Alberto ve ben çokça yürüyüş yapıyoruz, bazen psychedelics ile destekleniyoruz. Ben senaryoyu hazırlarken Alberto ve La Bruja Monte Tlaloc’a böyle geldiler: temazcal [ter kulübesi] La Bruja’nın operanın en önemli karakterini ilk kez somutlaştırdığı yer. İkisi bana kıtanın en yüksek arkeolojik alanına ve eski, ritüelistik bir dünya görüşünü yansıtan uzaylı bir manzaraya sahip [Aztek yağmur tanrısının adını taşıyan] bu dağdan bahsettiğinde, onu bir hikayeye dönüştürmek için kelimeler ve semboller kullanabildim. . Sonunda opera bir partiye dönüşecek. Gece kutlaması bizim evimiz – ona sırtımızı dönmüyoruz.
La Bruja de Texcoco (Aztek yağmur tanrıçası Chalchiuhtlicue rolünde; müziğin oluşturulmasına yardım etti): Bir müzisyen, besteci ve aktris olarak çalışmalarım, araştırdığım ve kimliğimi oluşturmak için kullandığım geleneksel Meksika müziğinde var olan birçok tür etrafında şekilleniyor. Ülkeyi dolaşarak ve halk sanatçılarıyla tanışarak, farklı yerlerde ve bölgesel kültürün türlerinde kendimden parçalar buluyorum. Bu arama beni [Mexico City’nin doğusu] Texcoco’ya götürdü ve burada bana “Sen bir bruja [cadı], seni bekliyorduk.” Gerisi, diğer trans kadınlarınkinden farklı bir yolculuk oldu, çünkü müzik aşkım bu toprakların her zaman var olan sihriyle el ele geçiş yapmamı sağladı. Yaptığım her şey bir adak ve opera da bunun bir uzantısı.
