Cumartesi günü 87 yaşında ölen Frank Stella, bir keresinde yalnızca tek bir pişmanlığı olduğunu söyleyerek şaka yapmıştı. East Village’daki dağınık stüdyosunda oturuyorduk ve 70’lerin ortasında New York’ta kendi adını taşıyan erkek giyim mağazası açıldığında yasal işlem başlatmadığı için üzgün olduğunu söyledi. “İnsanlar kaşmir palto istemek için sürekli burayı arıyor” dedi.
Stella’nın bir moda markası olmadığı rahatlıkla söylenebilir. Hayatının sonuna kadar, büyük gözlüklü ve kıvırcık saçlı, sinirli, zeki bir çocuğun aurasına sahipti. Kendini sosyal olarak marjinalleştirilmiş kişiler arasında sayıyordu ve bir keresinde kişisel bir mektubunda “Yaşamın Bowery’sine, sanat dünyasına sürüklenen biz kötü niyetli kişiler” hakkında şaka yapmıştı.
En büyük tutkusu soyut resimdi ve kariyerine büyük bir patlama ile başladı. 1959’da, 23 yaşındayken, tuvalin bir ucundan diğer ucuna uzanan dar çizgileri olan ve soyut sanatta manevi yükselişin herhangi bir ipucunu ortadan kaldıran Siyah Tabloları ile bir gecede ünlü oldu. Meşhur başlıklarına rağmen (“Die Fahne hoch!” veya “Aklın ve Sefaletin Evliliği II”), resimler kendilerinin dışında hiçbir şeye gönderme yapmıyor. Minimalist harekete özlü ve kalıcı bir slogan sağlayan Stella, “Ne görüyorsan onu görüyorsun” dedi.
Stella 60’ların Minimalist hareketinin ortaya çıkmasına yardımcı olduysa, aynı zamanda onun en tanınmış sığınağıydı. 1970’lerin sonlarında, pişmanlık duymadan bir takla attı, derin uzayı ve barok kıvrımları, bir zamanlar onlardan kaçındığı kadar fanatik bir şekilde takip etti. Modern Sanat Müzesi’nin “Giufà, la luna, i ladri e le guardie” (1984) adlı eseri gibi eserler, metal konileri ve sütunları duvardan çıkıntı yapan 2,5 metre yüksekliğinde bir düzenek halinde yığıyor. Oldukça karışık sonuçlarla, çok sayıda devasa metal kabartma, otomotiv boyası püskürtülmüş dalgalı ve ışıltılı yapılar üretti. Gösteri dışında bazılarıyla bağlantı kurmak zor ve Bauhaus ile eğlence evi arasında bir geçiş hissi veriyorlar.
“Fahne hoch öl!” Minimalist harekete tanımlayıcı sloganını sunan Stella, “Ne görüyorsan onu görüyorsun” dedi. Siyah tuvalleri, jestsel resme doğrudan bir saldırıyı temsil ediyordu; bu, dışavurumculuğun ve hatta insanın çektiği acıların sanat konuları olarak çekiciliğini kaybettiğini ima ediyordu. Kredi… Frank Stella/Sanatçı Hakları Derneği (ARS), New York; Whitney Amerikan Sanatı Müzesi aracılığıyla
