Brad Gilbert – tenis bağımlısı, hurdacı, yorumcu, efsanelerin koçu – koçluk şapkasını bir mikrofonla değiştirmek, Coco Gauff’un Cuma gecesi üçüncü tur maçını yönetmesine yardım etmekten, turnuvadan önce tünelde Novak Djokovic ile röportaj yapmaya geçmek için yaklaşık yedi dakikası vardı. .
Bu arada, maç Cumartesi günü saat 01:30’dan hemen sonra sona erdi ve Gilbert Cuma öğleden sonrasını, Gauff’un saha kenarındaki kulübesine gitmeden önce maçları arayarak geçirmişti. New York La Guardia Havaalanı Marriott’a döndüğünde saat sabaha karşı 2’yi epey geçiyordu. Ardından Gauff’un bir sonraki rakibi Caroline Wozniacki’nin öğleden sonra kazandığı maçın videosunu analiz etmek için bir saat harcadı. Sonunda sabaha karşı 3:30 civarında ışığı kapattı. Yükseliş ve parlaklık 6’ya ulaştı.
Espresso makinesiyle seyahat eden Gilbert, cumartesi sabahı Billie Jean King Ulusal Tenis Merkezi olarak da bilinen ofisine giderken kahvesini yudumlarken “1981’den beri buraya geliyorum” dedi. “Başka türlü olamazdı.”
Gerçekten de Gilbert’in seçtiği hayat bu.
40 yıldır sporun neredeyse her yerinde var olan oyuncu, ilginç, garip ve çirkin vuruşlarına rağmen 1980’lerde dünya sıralamasında 4. sıraya yükseldi, ardından antrenörlüğe ve televizyon çalışmalarına yöneldi. aynı zamanda teniste tuhaf bir şekilde yaygın olan o melez yöntemle. Andre Agassi, 1994’te Amerika Açık’ı kazandığında, 2003’te Andy Roddick’in de yanındaydı.
Şimdi, 62 yaşında ve üst düzey antrenörlükten on yıl uzakta olan Gilbert, siperlere geri döndü ve hızla bu yılki ABD Açık’ın yıldızı haline geldi; her ne kadar dünyanın en büyükleri arasında yer alan 19 yaşındaki Gauff’a destek rolü üstlense de. Bu tam anlamıyla Amerikan tenis partisinin yıldızları. Bir dakika, Gilbert antrenman boyunca sohbet ediyor ve Gauff’u alkışlıyor. Bir sonraki adımda, kalabalığın arasında koşuşturuyor, ona eski bir dost gibi davranan hayranları yumruk atıyor ve Chris Evert, Patrick McEnroe ve Patrick McEnroe gibi kendi döneminin kesinlikle daha yaşlı yıldızlarıyla kaynaşmak için ESPN yorum kabinine gidiyor. Pam Shriver.
Gauff, koçluk maceraları hakkında çok az şey bildiği Gilbert hakkında bu yazın başında “Çok komik bir adam” dedi; çünkü kendisinin de kıkırdayarak belirttiği gibi, bunlar çoğunlukla kendisi doğmadan önce gerçekleşiyordu. “Duvar olan biriyle birlikte olmak istemedim. Ama kesinlikle bir duvar değil.”
Tenis hayranları onun inek oyuncu takma adlarını seviyor ve nefret ediyor. Bir oyuncunun İsviçre tankı olan Stan Wawrinka, Stanimal’dir. Carlos Alcaraz, Alcaraz’dan Kaçış. Ve böyle devam ediyor.
Bu iyi bir hayat. Bir süredir öyle.
Shriver, Gilbert’in her zamanki gibi aynı olduğunu söyledi. O ve Gilbert ilk kez 1988 Olimpiyatları’nda kaynaştılar; yüzmeden güreşe, atletizmden atletizme kadar seksek yaparak yarışmalara katılarak madalya kazanan iki spor delisi.
Shriver, “İzciliği seviyordu” dedi. “Oyun planlarını sevdim.”
Geçen yıl alışılmadık bir hal aldı. Gilbert neredeyse on yıldır Kaliforniya’daki özel kortlarda genç oyuncularla çalışıyordu. Daha sonra telefon garip bir istekle çaldı.
Aktör ve müzik yıldızı Zendaya, profesyonel tenis aşk üçgenini konu alan “Challengers” filminde rol almak üzere anlaşma imzaladı.
Küçük sorun: Tenis oynamayı bilmiyordu. Gilbert ona ve rol arkadaşları Josh O’Connor ile Mike Faist’e gülünç görünmeyecek kadar iyi oynamayı öğretebilir mi? Ayrıca aksiyon sahnelerindeki noktaları kurup tasarlayabilir mi?
Tabii, neden olmasın, dedi Gilbert. O ve Zendaya, oyunu anlamasına yardımcı olmak için Pepperdine Üniversitesi tenis maçlarına katılmaya başladı. Kaliforniya’da üç ay eğitim, ardından Boston ve New York’ta dört ay prova ve çekimler yapıldı.
İş bittiğinde Gilbert etrafına baktı ve televizyondaki arkadaşlarının yarı zamanlı olarak en iyi profesyonellere koçluk yaptığını gördü. Darren Cahill, dünya altıncısı olan İtalyan Jannik Sinner ile çalışıyordu. Shriver, Hırvatistan’ın yetenekli usta oyuncusu Donna Vekic ile çalışıyordu.
Gilbert üst düzey bir Amerikalı oyuncuyla tekrar çalışmak istiyordu. Bunu duyurdu ve bazı teklifler almaya başladı, ancak bunun doğru oyuncuyla, yardım edebileceğine inandığı ve açlığını paylaşan elit kesimden bir üyeyle olduğundan emin olmak istedi.
Gauff, Temmuz ayında Wimbledon’da ilk turda mağlup olduktan sonra, en büyük şampiyonlukları kazanmaya hazır olduğuna inanan bir oyuncu için bir başka hayal kırıklığı yaratan Grand Slam turnuvası sonucu, takımından bir telefon aldı. Gauff’un yeni ve biraz deneyimsiz koçu Pere Riba ile birlikte danışman olarak orada bulunmuş bilgeliğini paylaşmak konusunda ailesiyle konuşmasını istediler.
Amerikan? Kontrol etmek.
Seçkinler? Kontrol etmek.
Aç? Üçlü kontrol.
Cumartesi günü Gauff için “Süper bir çocuk” dedi.
Gauff’un kusurları pek de sır değildi: zorlu anlarda titreyen forehand ve servis atışı; olağanüstü güçlerini -hızı ve sahayı koruma yeteneği, kondisyonu, parlak backhand’i, lazer benzeri ilk servis- en üst düzeye çıkarma mücadelesi.
Doğru şekilde kullanıldığında bu araçlar onu çok ileri götürdü. Belki Gilbert’in beyni onu sınırı aşabilir.
Kariyerinin başlarında Gilbert’le çalışmış olan Andy Murray, “Eşleşmeleri, insanların zayıf noktalarına nasıl ulaşılacağını tartışmayı seviyordu” dedi. “Stratejiye ve maçları kazanmanın yollarını bulmaya odaklandık.”
Gilbert ve Gauff’un ekibi, ona yardım ettiği belirli yollar konusunda sessiz kaldı, ancak maçlar sırasında onu izleyen ve locasından söylediklerini duyan herkes bunu anlayabilir: Neyin geleceğini bilin ve güçlü yönlerinizi kullanın.
“Fiziksel yap, Coco,” sürekli bir nakarattır; isterse bütün gece topları kovalayabileceğini, rakiplerinin bacaklarını ve kalbini söküp atabileceğini hatırlatır.
Gilbert’in pek çok elit takım arasında moda olan istatistiklerden pek haberi yok. Koçlara gerçek zamanlı veriler sağlayan koçluk kutusundaki ekranı görmezden geliyor.
“Gözlerime güveniyorum” dedi.
Gauff’u müziğiyle tanıştırmaya çalışıyor ve Gauff’a Tom Petty, Bruce Springsteen ve Eagles’ın şarkılarının bağlantılarını gönderiyor. Yung Miami ve JT sanatçılarının yer aldığı Miami hip-hop ikilisi City Girls’ün hayranı olan Gauff, henüz düşüncelerini paylaşmadı.
Yine de şu anda kendisinin ve ekibinin onun gözlerine güvenmek için her türlü nedeni var. Gauff, takımla birlikte çıktığı ilk üç turnuvanın ikisini ve Pazar gününe kadar ABD Açık’ta dördü dahil olmak üzere 16 maçın 15’ini kazandı.
Sonra şu var: Gilbert, Mart 1994’te Agassi ile çalışmaya başladı ve Agassi, o Eylül ayında Amerika Açık’ı kazandı. Gilbert, Haziran 2003’te Roddick’le çalışmaya başladı. Üç ay sonra Roddick, Amerika Açık şampiyonu oldu.
Farklı oyunculardı. Gilbert, Agassi’nin fotografik bir hafızaya ve bir maçı saatler sonra, vuruş adım, tam hatırlamayla parçalayabilecek analitik bir zihne sahip olduğunu söyledi. Roddick o kadar coşkuluydu ki, Gilbert’in dikkatini başka yere çekmeden önce herhangi bir mesajı iletmek için yaklaşık 15 saniyesi vardı.
Gauff’a bakışı mı? Bir nevi Zendaya’ya benziyor, dedi.
Her ikisi de zanaatları üzerinde çalışmaya başlayan ve küçük çocuklardan başlayarak çığır açan dahilerdi. Yaklaşık aynı yükseklikteler, yaklaşık 5 fit 10 inç. Ve Zendaya’nın kanat açıklığı 6-4’e yakın birinin kanat açıklığına sahip olduğunu söyledi. Harika atletik fizik. Keşke gençken ona tenis öğretebilseydi.
Geçen gün Zendaya’nın 27. doğum gününde mesajlaşıyorlardı. Ona izlediğini ve tamamen Gauff’la ilgilendiğini söyledi. O da öyle olduğunu söyledi. Tam istediği gibi.
