Metropolitan Sanat Müzesi yıllarca yöneticilerini Beşinci Cadde’de 5 milyon dolarlık bir dairede barındırdı; burada ücretsiz yaşadılar ve bu yardım için hiçbir vergi ödemediler.
Amerikan Doğa Tarihi Müzesi’nin başkanı da onlarca yıldır, Central Park’ın hemen aşağısında, müzeye ait olan, Doğu Yakası’ndaki kirasız, vergisiz lüks bir dairede yaşıyordu.
Los Angeles County Sanat Müzesi uzun süre boyunca müdürüne değeri 6,5 milyon dolardan fazla olan bir Tudor evi ve daha sonra 2,4 milyon dolar değerinde daha mütevazı bir malikane sağladı.
Ancak son yıllarda, gelir eşitsizliği konularında hassasiyetin arttığı bir dönemde sanat kuruluşları mali zorluklarla uğraşırken, kültür kurumları üst düzey yöneticilere verdikleri ayrıcalıkları yeniden gözden geçirmeye ve bazı durumlarda geri almaya başladı.
Met dairesini sattı ve şimdi müdürüne vergi ödemesi gereken bir konut yardımı sağlıyor. Doğa tarihi müzesinin yeni başkanı, müzenin lüks dairesinde yaşamaktan vazgeçmeyi tercih etti ve bunun yerine vergiye tabi konut yardımı alacak. Ve LACMA, bir zamanlar müdürünü barındırdığı her iki evi de sattı ve şimdi ona tazminat olarak vergilendirilen bir konut yardımı sağlıyor.
Los Angeles County Sanat Müzesi, daha önce müdürü tarafından kullanılan bu evi sattı ve şimdi de yönetmene konut yardımı sağlıyor. Benzer şekilde Met, dairesini satarak bunun yerine harçlık teklif etti. Kredi… New York Times için Christof’u etiketleyin
Satışları kendisinin başlattığını ve satışları kendisinin başlattığını söyleyen LACMA’nın yöneticisi ve genel müdürü Michael Govan, “Bu, bankada nakit elde edilmesini sağlayacak ve bilançomuzu olumsuz yönde etkilemeyecek tek şeydi, dolayısıyla tüm oklar evi işaret ediyordu” dedi. müzeye ait konutunun sözde değeri üzerinden vergi ödedi. “Doğru zaman gibi görünüyordu.”
“Müzelerde de bir devrim yaşandı” diye devam etti. “Biz baskı altındayken insanlar daha fazla sorumluluk talep ediyordu.”
Modern Sanat Müzesi, Manhattan’ın Doğu Yakası’ndaki lüks bir dairede yaşamanın bir ayrıcalık değil, işin gereği olduğunu savunarak, genel müdürüne hâlâ kirasız, vergisiz bir ev sağlıyor.
Halen bir miktar konut sübvansiyonu sağlayan birçok kurum, artık bunu vergiden muaf bir ev olarak değil, vergiye tabi bir harçlık olarak yapılandırıyor. Değişiklikler, müzeler ve gösteri sanatları merkezlerinin, personel genellikle geçim sıkıntısı çekerken liderlerinin kurumun parasıyla lüks bir yerde yaşamasının nasıl göründüğü konusunda giderek daha dikkatli hale gelmesiyle ortaya çıktı.
Yaklaşık iki düzine Amerikan müzesindeki işçiler son yıllarda sendikalar kurdu; bu artış kısmen müze çalışanları ile yöneticiler arasındaki ücret farkı nedeniyle artan hayal kırıklığından kaynaklandı. Philadelphia Sanat Müzesi’ndeki işçiler geçen yıl 19 gün süreyle işten ayrıldılar ve oradaki işçiler ve yönetim, yeni sözleşmenin şartlarını tartışmaya devam ediyor. New York’taki Hispanik Toplum Müzesi ve Kütüphanesi çalışanları, yaklaşık iki ay sonra Mayıs ayında grevlerine son verdi.
Harvard Business School’da sanat işletmeciliği üzerine ders veren profesör Rohit Deshpande, “Bir kuruluş içindeki eşitsizlik optik bir sorundur” dedi. Aynı zamanda kurulların cömert tazminat paketlerini “iyi sanat yöneticilerini elde etmenin ve elde tutmanın çok zor olduğu” gerekçesiyle savunacaklarını da sözlerine ekledi.
Pek çok sanat lideri, kurumlarının Kovid’le bağlantılı kapanmalar nedeniyle maruz kaldığı mali hasarın bir kısmını telafi etmek için maaşlarında kesintiye giderken, yönetici maaşları nispeten yüksek kalırken müze çalışanlarının izinlere ve işten çıkarmalara dayanması özellikle zordu.
Çeşitli sanat kurumlarındaki işçileri temsil eden Yerel 2110’un başkanı Maida Rosenstein, “Bu yöneticilerin istediği ve beklediği tazminat paketlerinde bu hızlı artışı gördük ve müze personeli hâlâ nispeten düşük maaş alıyor” dedi. “Konut fiyatlarının gerçekten yüksek olduğu şehirlerde, açıkça bu şeyleri insanları çekmek için kullanıyorlar ve herkes kira bulmakta zorlanıyor.”
Barınmanın ötesinde, kültürel kuruluşlar sıklıkla yöneticilerinin sosyal kulüp üyelikleri veya birinci sınıf seyahat masrafları için ödeme yapmasına yardımcı oluyor, bazen seyahat ödeneğini bir eşe veya partnere kadar uzatıyor. Ancak kurumlar bu avantajları rutin olarak vergi beyannamelerinde işle ilgili olarak tanımlıyor: Örneğin seyahat yükseltmeleri yalnızca müze işlerinde kullanılacak ve bağışçıları eğlendirmek için davetkar bir yer olduğu için sosyal kulüp üyeliği sübvanse ediliyor.
Bu, müze yöneticilerine sağlanan vergisiz konutları savunmak için kullanılan argümana benziyor.
Örneğin Modern Sanat Müzesi’nin müdürü Glenn D. Lowry, geçen yıl maaş ve diğer tazminatlardan 2 milyon dolar kazandı. MoMA’nın yukarısındaki bir kulede 6 milyon dolarlık bir apartman dairesinde ücretsiz yaşıyor ve bu, konut düzenlemesini zorunlu ve vergi dışı bir fayda olarak görüyor.
Bir MoMA sözcüsü, “Müzede istihdam ve rahatlık koşulu olarak, müdürün müzeye ait dairede ikamet etmesi gerekiyor” dedi. “Bu, müzenin temel operasyonlarını ve misyonunu desteklerken aynı zamanda müdürün ev sahipliği yapması gereken resmi etkinlikler için önemli bir mekan olarak hizmet veriyor.”
Müzeler, vergi kanununun, ücretsiz konutların, üniversite rektörleri ve motel yöneticileri gibi bir “işletme binasında” yaşaması gereken çalışanlara sağlandığında gelir olarak görülmemesi gerektiğini öngören bir bölümüne güveniyor.
Bazı vergi uzmanları, bir iş yerinin tanımının her zaman net olmadığını söylüyor. Kâr amacı gütmeyen kuruluşlar hukuku alanında uzman olan Charles M. Watkins, “Bu gri bir alan” dedi. “Telafi edici olmayan bir iş nedeninin ne olduğu ve bunun önemli olup olmadığı, tüm gerçeklere ve koşullara dayanmaktadır. Farklı tedavileri haklı çıkaracak gerçekler arasında farklılıklar olabilir.”
MoMA gibi Doğa Tarihi Müzesi de başkanına uzun süredir kira ve vergiden muaf bir ev sağlıyordu. Ancak MoMA’nın aksine, Doğu Yakası’ndaki zarif bir binadaki daire doğrudan tesisin içinde değil, Central Park’ın diğer tarafındaydı. Müzenin eski başkanı Ellen V. Futter yaklaşık 30 yıl boyunca orada yaşadı, ancak müzeye göre onun halefi Sean M. Decatur buraya taşınmamaya karar verdi.
Müze sözcüsü Anne Canty, “Başkan Decatur ve yönetim kurulu tartıştı ve müzenin, başkanın konut yardımı aldığı daha güncel tipik düzenlemeye geçmesi için doğru zaman olduğuna karar verdi” dedi.
Müzenin yönetim kurulu, dairenin Doğu 79. Cadde’de tutulup tutulmayacağına karar vermek için sonbaharda toplanacak.
Met’in eski müdürü Thomas P. Campbell, 2017 yılında baskı altında istifa edene kadar, müzenin 993 Fifth Avenue’deki caddenin karşısındaki lüks kooperatif dairesinde yaşıyordu.
Ancak Met, daireyi 2019’da 5,6 milyon dolara sattı ve diğer birçok müzenin kullandığı modele geçti: Şimdi mevcut müdürü ve CEO’su Max Hollein’e sağladığı tazminat paketinin bir parçası olarak vergiye tabi bir konut yardımı sağlıyor.
Müze politikadaki değişikliği açıklamayı reddetti.
Brooklyn Müzik Akademisi, geleneksel olarak yöneticisine konut yardımı sağlamamış olsa da, 2015 yılında o zamanki patronu Katy Clark’a, Prospect Park’a bakan 1,9 milyon dolarlık bir ev satın alması için yaklaşık 1 milyon dolar vermişti.
968.000 dolarlık ikramiye, en az beş yıl görev yapması şartıyla sağlandı. Clark, altı yıldan az bir süre görev yaptıktan sonra 2021’de görevden ayrıldı ve daireyi elinde tuttu.
Kurul, Clark’ın BAM yakınına taşınmasını gerektirdiği ve yüksek emlak fiyatları göz önüne alındığında konut bonusunun Manhattan’daki dairesini satmasına ve Brooklyn’de benzer bir ev satın almasına olanak tanıdığı gerekçesiyle konut için para sağlama kararını savundu. .
BAM sözcüsü, örgütün mevcut veya gelecekteki liderlerine konut sübvansiyonu sağlama planının olmadığını söyledi. Clark’ın düzenlemesinin “tazminat paketinin bir parçası olarak tek seferlik bir anlaşma” olduğunu söyledi ve şunu ekledi: “BAM’ın hiçbir zaman başkanına veya çalışanlarına konut yardımı sağlayan bir politikası olmadı.”
