Annelerin birden fazla, bebeklerine birinci gördüğü anda bağlanırlar. Ama bu duruma istisnalar mevcuttur; birtakım anneler, bebeklerini birinci gördüklerinde güya onlara ilişkin değillermiş üzere hissedebilirler. Bu durum olağan ki bebeklere bakmalarına mahzur değildir lakin baş karışıklığına ve annede bağ hissedemediğinden ötürü pişmanlığa, kendinde bir sorun olduğunu düşünmeye yol açar.
Bu durumun kesin bir sebebi yoktur lakin varsayımlar şu taraftadır:
- Geçmişte gebelik yaşama ve çocuğu düşürenler/ doğmuş bebeğini kaybedenler,
- Kendi ebeveynleriyle olan kopuk temasları olan anneler,
- Uzun uğraşlar sonucu gebe kalan anneler yahut doğumu çok kuvvetli geçen anneler,
- Beklenmedik halde erken doğan, prematüre bebekleri olan yani yeni doğduğunda anneden uzak kalan bebeklere sahip anneler,
- Ekonomik gerilim altındaki anneler.
Bu tip annelerin kimilerinde bağlanma sıkıntıları gözlemlenmiştir. Bu durumlara sahip olmayan annelerde de bağlanma bozukluğu olabilir.
Daha sonrasında ise geçen vakitle, bebekle paylaşılan vakitle, temasla birlikte bağ oluşur. Bu da ‘gecikmeli bağlanma’dır.
Annelerin bu süreçte içine kapanıp hissettikleri bu durumdan ötürü içten içe acı duymak yerine, ilgili uzmana istişaresi ve yardım alması gerekmektedir. Böylelikle bebeğinizle bağınızı geliştirebilir ve bu cins bağlanma bozukluklarının yaşandığını, aşılabilir durumlar olduğunu fark edebilirsiniz.
