Jerome Robbins bir keresinde dansçılar hakkında şöyle yazmıştı: “Kendilerine oyunculardan daha çok güveniyorlar.” “Dansçılar Bilmek bunu kendilerine mal edecekler. Aktörler bunu kendilerine ait kılmak istemenin karmaşıklığını yaşıyorlar ve neyin ortaya çıktığını açığa vurmanın dehşetini yaşıyorlar. onların kendi dır-dir. Dansçılar her zaman kendilerini ortaya koyarlar.”
Ancak Justin Peck’in Sufjan Stevens’ın macera dolu konsept albümü “Illinois” (2005)’i yeniden tasarladığı “Illinoise”daki dansçılar karmaşık bir durumdalar. Şu anda Park Avenue Armory’de yapılan gösteride dansçılar aynı zamanda oyuncular. Ve nadiren kendilerinin yönlerini ortaya çıkardıklarını veya etkilenmemiş dans yoluyla yayılan netliği gösterdiklerini hissediyorlar.
Bunun yerine performansları tuhaf bir melez. Dans etmeyi canlandırıyorlar ve oyunculukla dans ediyorlar. Kısmen göz korkutucu görevleri nedeniyle her ikisiyle de mücadele ediyorlar: Yetişkin benliklerini, yetişkinliğin eşiğinde daha genç benliklere dönüştürmek. Daha nemli görünenlerin bile sorunları var. Nasıl olmasınlar? Peck onları baş dönmesi ve endişe arasında gidip getiriyor, arada çok az şey var.
Her ne kadar Broadway’de emelleri olduğu açık olsa da “Illinoise”ın ne olmak istediğini tam olarak belirlemek zor. Hikaye balesinin müzikal tiyatro versiyonu mu? Danslı bir konser mi? Gerçekten dans etmek umurunda mı? “Yeni Bir Müzikal Türü” olarak anılan gösteride yeni gibi görünen çok az şey var; duygusallık içinde boğuluyor ki bu da olabildiğince eski tarz. Pek fazla hikayesi yok ama Peck ve oyun yazarı Jackie Sibblies Drury tarafından yazılanlar anlaşılmaz. Diyalog yok. Buradaki tartışmasız yıldız müziktir.
Besteci Timo Andres’in yeni aranjmanları ve üç iyi vokalistin yer aldığı müzik, prodüksiyonu taşıyor ve çoğu zaman dansçılara sözleri yansıtmaktan başka yapacak çok az şey kalıyor. Bu koreografi boyunca ter dökmelerini izlemek çok yorucu. “Illinoise”, Peck’in dans eden bedenler aracılığıyla bir topluluk oluşturmaya yönelik başka bir girişimidir, ancak topluluk gerçek bağlantı için fazla hassastır ve fazla bencildir.
