Acil durum radyosundan parazit ve birkaç ayrıntıyla karışık bir ses duyuldu: Muhtemelen felç geçirmiş biri, 14 Grange Caddesi.
Görevli hastanın ismini söylemedi ve Bob VanCoughnett’in buna ihtiyacı da yoktu.
Adres ona her şeyi anlatıyordu.
Bu makaleyi muhabir yorumlarıyla dinleyin
“Bu Kevin,” dedi VanCoughnett, New York’un kuzeyindeki küçük bir kasaba olan Adams’taki bir ambulans garajında yanında duran üç genç acil tıp teknisyenine. “Kevin’i 30 yıldır tanıyorum. Bu eğlenceli bir çağrı olacak.”
VanCoughnett ile ambulansta vakit geçiren herkes 14 Grange Avenue’nun asla eğlenceli bir çağrı olmadığını bilir. Kevin, Kevin Fuller’dı, bazı günler birkaç bira fazla içtiğini ilk kabul edecek kişi olan 65 yaşında bir adamdı. Eşi Valarie ile ambulans ekibi karargahının köşesindeki ikinci kattaki bir dairede yaşıyor ve birlikte ayda birkaç kez bir dizi sağlık sorunu için 911’i arıyorlar.
VanCoughnett ve diğer sağlık görevlileri ambulansa bindiler, bir dakika kadar sürdüler ve yengeç otlu bir tepenin üzerinde duran harap gri bir evin önüne park ettiler. Temmuz ayının sıcak bir Pazar günü saat 15:00’dı ve VanCoughnett klimalı ambulanstan indiği anda yüzü kızardı.
