Doktorlardan biriHer şeye rağmen Paula Ritchie’nin neden hala hayatta olduğunu bilmek istedim. “Sadece merak ediyorum,” dedi. “Sizi Ağustos 2023’ten beri intihar etmeye ne engelledi?”
“Bunda pek iyi değilim,” dedi Paula. “Açıkça.” Sonra ağlamaya başladı. Her şeyin daha da kötüleştiğini söyledi. Artık acı çekmek istemediğini söyledi. “Bu, intihardan daha onurlu bir yol.”
Bu makaleyi dinleyin, Gabra Zackman tarafından okuyun
Paula, oturma odasının merkezine çektiği, eski bir TV ve bir dizi çöp kutusuna bakan bir pencereye bakan büyük yatakta yatıyordu. Odanın kahverengi linoleum zeminleri lekelenmiş ve duvarları çoğunlukla süslenmemişti. Bir kitaplıkta, bir meleğin küçük bir heykelcik vardı, kolu teklifte yükseldi. 52 yaşında, Paula soluk, kusursuz bir yüzü ve belinin etrafına düşen bir koyu saç karışımı vardı. Randevudan bir gün önce, bu yıl Ocak ayında, haftalar içinde saçlarını ilk kez yıkadı, ancak sonra kendini küvetten kaldıramadı. Saatler sonra dışarı çıkmayı başardığında, acısı ve baş dönmesi o kadar kötüydü ki, yer boyunca sürünmek zorunda kaldı.
Matt Wonnacott, yatağın dibinde katlanır bir sandalyeye oturdu. Paula’nın “birincil değerlendiricisi” olarak oradaydı: Paula’nın Kanada’nın Kanada’nın ölmekte (hizmetçi) programında tıbbi yardımına uygunluğunu değerlendirmek için Smiths Falls, Ontario’ya giden kardan geçen bir psikiyatrist olan Dr. Elspeth Macewan ile birlikte, eleştirmenlerin hekim destekli intiharı çağırdı.
“Sen zor bir durumsun,” diye itiraf etti Wonnacott. Başka bir klinisyen Paula’yı zaten değerlendirmiş ve uygun olmadığını belirlemişti – ancak bir hastanın kaç değerlendirme yapabileceği konusunda bir sınır yoktu ve Paula, her gün, bazen her saat, diğer hattaki hemşire Wonnacott’u ve meslektaşlarını soluk alacak şekilde yalvarana kadar her gün tekrar değerlendirilmesini talep edene kadar bir sınır yoktu.
