Yazar veya sanatçıyı finansal olarak ödüllendirecek yeni kopyalar yerine kullanılmış kitap ve müzik satın almak etik midir? Tüketiciler sanat yapımcılarına ne borçlu?– Gerald Barker
Etikistten:
Aslında kullanılmış satın almak ve sanatın ikinci yaşamının düşük maliyetli demokrasisini sürdürmek için söylenecek çok şey var. Bir kere, uygulamada çevresel avantajlar vardır: fiziksel medya, ilk sahibinin ötesinde katlanmak ve paylaşılmak için tasarlanmıştır. Ve sanatçılar, daha az somut olsa da, gerçekte ikincil pazarlardan yararlanabilirler. Geniş bir şekilde dolaşan çalışmalar, bir kitap okunması ve aktarılması olsun, sanatçının itibarını artırabilir, tasarruflu bir dükkanda yeniden keşfedilen bir rekor veya açık artırmada yeniden satılan bir resim. Hevesli yeni izleyiciler, önemli ekranlar ve ağızdan ağıza takdir, bir yaratıcının boyuna katkıda bulunabilir. (Bu durumun, sanatçıların temel olarak her dinleme için ödenmesi gereken müzik akışı platformlarından çok farklı olduğuna dikkat edin, ancak tazminat genellikle bir pittanttır.)
Sanatçıların, özellikle de iyi olanların borçlu olduğu şey, çalışmalarıyla ilgili her karşılaşmanın bir kesimi değil, onlara çalışmalarını satmaları, kariyer yapmaları, bir halk bulmaları için gerçek bir fırsat veren bir sistemdir. Bundan sonra, kreasyonları haklı olarak, bir kütüphanedeki kitaplarda veya bir müzedeki resimlerde olduğu gibi, sayısız insanın nesiller boyunca özgürce tadını çıkarabileceği gibi haklı olarak daha geniş kültürel dünyanın bir parçası haline gelir.
Kullanılmış kitap mağazaları veya gizli mücevherlerin, bölünmeyi bekleyen GeoDes gibi gizlendiği vintage kayıt mağazaları da rol oynar. Bu tür mekanlar sadece sanatı korumakla kalmaz; Meraklıları bir araya getiriyorlar, konuşmaları kıvırıyorlar ve yeni izleyiciler geliştiriyorlar. Michael Chabon’un “Telegraph Bulvarı” adlı romanında, vintage kayıt mağazası hem bir topluluk merkezi hem de kültürel koruma için bir savaş alanıdır; Helene Hanff’in “84, Charing Cross Road” kitabında değerli başlıklar, bir okyanus genelinde bir insan bağlantısını sürdürmeye yardımcı oluyor. Düşünmeye gel, eminim ki hem kullanılmış kitap mağazalarında tökezledim, yazarlarına hiçbir telif hakkı değil, bolca sevgi sağladım. Bu kurulum bir adalet başarısızlığı değildir; Yaratıcı çalışmanın kültürel çekiş kazanmasının bir parçası.
