Çarşamba günü Temsilciler Meclisi’nde Meclis Başkanı Mike Johnson’ı devirmek için erken oylama çağrısı yaptığında Cumhuriyetçiler ve Demokratlar onu yüksek sesle yuhalarken, Georgia Cumhuriyetçi Temsilcisi Marjorie Taylor Greene, dramı memleketindeki izleyicilere anlatmak için kısa bir süre durakladı.
Bayan Greene, hayal kırıklığına uğramış bir öğretmen gibi gözlüklerinin üzerinden meslektaşlarına bakarak, “Bu, Amerikalıların izlediği tek parti,” diye alay etti.
Bayan Greene, Bay Johnson’a ateş etmeye devam etti ve ıskaladı; bunun kesin olduğunu bildiği bir sonuçtu. Onu görevden alma girişimini ortadan kaldırmaya yönelik oy 359’a karşı 43 gibi ezici bir oy aldı; 39 Demokrat dışında hepsi onu engellemek ve GOP sözcüsünü kurtarmak için Cumhuriyetçilere katıldı.
Bu hamle Bay Johnson’ı neşelendirdi ve Bayan Greene’in nihai düşman olarak gördüğü Temsilciler Meclisi’ndeki beklenmedik iki partili hükümet koalisyonunun lideri statüsünü doğruladı. Ve bu, Bayan Greene’i Capitol Hill’de izole etti ve onu üç yıl önce Washington’a geldiğinde olduğu yere geri koydu: meslektaşları için büyük baş ağrılarına neden olmaktan keyif alan bir provokatör ve alay konusu.
Oylamadan sonra Bay Johnson, “Umarım bu, 118. Kongre’yi belirleyen kişilik politikalarının ve anlamsız karakter suikastının sonu olur” dedi.
“Umarım” kelimesi çok iş yapıyordu.
Bayan Greene’in Kongre’deki hedefleri güçlü bir komiteye başkanlık etmek ya da büyük politika girişimlerini yönlendirmek için siyasi sermaye oluşturmak olsaydı – ya da siyasi bir rakip bulma konusunda endişelenmek zorunda olsaydı – bunların hepsi onun için büyük bir sorun teşkil ederdi. Ancak bunlar hiçbir zaman, kongre kariyeri tabanını memnun etmek ve sağda öfkeyi yasama başarısı veya siyasi pragmatizmden daha fazla körüklemekle tanımlanan bu nazik hanımı Gürcistan’dan uzaklaştıran teşvikler olmadı.
