John Oliver ve Seth Meyers, Cuma günü Manhattan’daki Beacon Theatre’da 50’şer dakikalık bir stand-up gösterisi yaptıktan sonra soruları yanıtlamak için birlikte sahneye döndüler. Orkestranın arkasındaki hevesli genç bir adam, amacının bir talk-show sunucusu olmak olduğunu ve bir iş bulup bulamayacağını öğrenmek istediğini haykırdı.
“Kötü zamanlama,” diye alay etti Meyers, Amerika Yazarlar Birliği’nin her iki şovunun da yapımını durduran grevinden söz ederek. Kot pantolonlu Oliver ayaklarına baktı, aynı zamanda televizyon için olduğundan daha rahat giyinen Meyers, voleybola karşılık vermek için soru soran kişiye doğru yürüdü: “Sizden bir iş alabilir miyiz?”
Şehirde yaz zorlu kalabalıklar anlamına gelebilir. İki gece önce Los Angeles merkezli komedyen Cameron Esposito, Joe’s Pub’da seyrek dolu bir odaya sahneye çıktı ve izleyicileri Fire Island’dayken New York’a gelme hatası hakkında neşeli şakalar yaptı. Ancak Oliver ve Meyers ikilisi, Yukarı Batı Yakası’nın demografisi için çok mükemmel bir şekilde eşleşiyor ve bir satıştan başka bir şey olamaz.
Gürültülü iç saha taraftarları ayrıca heyecanlandı çünkü bunlar bir süredir görmedikleri tanıdık yüzlerdi. Grevin ilk bariz kurbanları, yayından hemen kesilen ve güncel olaylara sunucuların ve yazarların odalarının dokunmadığı talk şovlardı. Ancak Cuma günü, Cumhuriyetçi başkan adayı Ron DeSantis için sızan münazaraya hazırlık tavsiyesinin çarpık topikal parçalar arayanlar hayal kırıklığına uğrayacağını söylüyorlar. Eski Başkan Donald J. Trump bile nadiren gündeme geldi – ve bazıları yaptığında bunun bir tür övgü niteliğinde olmasına şaşırabilir.
Meyers, eski liderin komik olabileceğini kabul etti ve çizgi romanların DeSantis’in ön seçimlerdeki başarısı hakkında farklı beklentileri olsa da – Oliver onun daha fazla potansiyele sahip olduğunu düşünüyordu – tüm kampanyasının Trump’tan gelen iki sözle mahvolduğu konusunda hemfikirdiler: “Köfte Ron” ” Meyers, “mükemmel bir suikastçı mermisi” olarak nitelendirdiği bu lakap karşısındaki hayranlığını gizlemedi.
Çizgi romanlar, işe geri dönmek için can attıklarını söyledi. Ancak Trump ile Başkan Biden arasında kaçınılmaz görünen başka bir karşılaşma hakkında şakalar yapmak zorunda kalmamak da rahatlatıcı olmalı. Gece geç saatlerde bir eziyet var ve Meyers ve Oliver, canlı kalabalıklarla ilgili önemli deneyime sahip, yetenekli, çok yönlü yazarlar ve oyuncular. Her ikisi de, biraz daha fazlasını istemenize yetecek kadar, biraz dolaşan, keskin, hızlı zekalı setler sundu – belki biraz daha az kontrollü sunum ve daha fazla karmaşa. Düzenli olarak televizyonda olmak, canlı bir izleyicinin hissettiğini hissedebileceğiniz bir samimiyet yaratır. Ve Oliver ve Meyers, televizyondaki kişiliklerinden farklı taraflarını gösterdiklerinde, bu bir sır havasını açığa çıkardı.
Oliver’ı canlı görmenin en büyük farkı tempo. HBO’da yayınlanan “Last Week Tonight With John Oliver” o kadar yoğun yazılmış ki dizinin biraz aceleye getirilmesi gerekiyor. Karmaşık argümanlarının işe yaraması için, pek çok şaka ve hızlı pivotların sıkıştırılması gerekir. Stand-up’ında, Oliver’ın garantili sunumu daha gösterişli, yavaş ve çeşitlidir, bir cümle boyunca çılgınca değişen hızlardır. Hâlâ anlaşılır paragraflarla konuşuyor, ancak can alıcı noktalar o kadar kuru olabiliyor ki, bazı kahkahaların gelmesi bir saniye sürüyor ama sonra oyalanıyor, yavaş yavaş öldürüyorlar.
Uğursuz bir inançla, “Amerika bölünmüş bir ülkedir,” dedi ve bu yaygın görüşü birkaç kez tekrarladı. “Sen sürekli İnsanların bunu söylediğini duy,” diye ekledi ince bir sessizlikten önce, “ve diğer insanların da onlarla aynı fikirde olduğunu.” Duraklamanın zamanlaması ve tonlamadaki değişimle ilgili beklenmedik ve komik bir noktaya işaret eden bir şey vardı, ardından hiç bu kadar bölünmediğimizi iddia edenleri şaşırttı. “İç Savaş’ın başka ne yapması gerekiyordu?” O sordu.
Tıpkı Oliver’ın şovunu çoğu ev sahibinden daha derine inme eğiliminde olması gibi, stand-up’ı da İngiliz yemeklerinin neden kötü koktuğunu (2. (gelecek nesillerin bizi sert bir şekilde yargılayacağını tahmin etmişti). Ana teması, tarihe daha yakından bakmanın bugünü anlamlandırmaya yardımcı olacağıydı.
Meyers daha gerçekçi ve gözlemciydi, Florida’daki son konserlerle ilgili şakalarla başladı, ardından ailesine ve Covid’e geçti. Cenazeleri düğünlere tercih edecek yaşa geldiğine dair güçlü bir önermeyle yola çıktıktan sonra, açıklamadan önce kalabalığın kendisini dinlemesini istedi: “Düğünlere kıyasla cenazelerde sevdiğim şey, cenazelerin her zaman yolunda gitmesidir. ” Sonra cenazelerde kimsenin “Artık ölü” demediğini açıklığa kavuşturmadan önce iniltilerin susmasını bekledi. Altı ay verin.”
Beacon’da üç gece kalan Meyers ve Oliver, canlı turlar için güçlerini birleştiren yıldız çizgi roman trendinin bir parçası – grev devam ettikçe hızlanması gereken bir trend. Uzun süredir arkadaşlar olan Tina Fey ve Amy Poehler’in Huzursuz Bacak Turu bu sonbaharda ülke çapında seyahat edecekken, John Mulaney, Pete Davidson ve üç yaş grubunu temsil eden Jon Stewart, Eylül ayında birkaç gösteri duyurdu. Oliver ve Meyers’in tasarısı daha çok Fey-Poehler’in benzer türleri eşleştirme modeline benziyor: İkisi de 40’lı yaşlarında, New York-baba, politik olarak ilerici çizgi romanlar. Ancak bu, yalnızca farklılıklarını öne çıkarır.
Meyers, kehanetlerde konuşan yaşlı kadınların veya “Ardıllık” dan Kuzen Greg’in eylemlerini, aksanlarını ve izlenimlerini yapmaktan mutlu olan daha aptal bir varlıktır. Komedisi daha kişisel, karısıyla yaşadığı gerilim anlarının komik bir şekilde açılımı da dahil. Bir ara onun gösteride olduğunu duyurdu, sonra yalan söylediğini söyledi, sanki odada onunla tüm bu şakaları anlatması kötü bir fikirmiş gibi.
NBC’deki “Seth Meyers ile Geç Gece”de olduğu gibi, neredeyse Carson gibi, son derece dengeli kaldı. Ama daha huysuzdu, daha yaramazdı, biraz daha cimriydi, bu da ebeveynlik materyallerini geçmek için faydalı olabilir. Oliver’ın stand-up’ı öfkenin ifadesinden çok eğlencesiyle ilgili. Milyarderlerin başarısız olduğunu görmenin ne kadar keyifli olduğunu anlatarak bu noktayla başladı ve gösteriyi, pandemi sonrası bir ülke olarak ancak önemsiz şeylerden gerçekten nefret edebildiğimiz zaman normale dönebileceğimizi öne sürerek bitirdi. . “Lüks öfke, insan varoluşunun doruk noktasıdır” dedi.
Sonra hüzünlü bir ses tonuna geçti ve birinin geç kaldığı ve taşralı yıldız Toby Keith’in dev Jenga’yı “gerçekten sağlıksız görünen bir coşkuyla” oynadığını görmek için “Jimmy Fallon Başrollü The Tonight Show”u açtığı daha mutlu bir gelecek hayal etti.
Bu vizyonun en umut verici kısmını kaçırmanıza neden olan bir akrandaki nazik vuruşu duymak yeterince şaşırtıcı: talk-show sunucularının televizyona döndüğü bir dünya.
