Investing.com — Hindistan’ın Pakistan ile yaşadığı son çatışma, Yeni Delhi için bir dizi stratejik ve yapısal zorluğu gözler önüne serdi. Bu zorlukların tesirleri ateşkesin ötesine uzanıyor.
Hindistan büyük bir ekonomik avantaja sahip. GSYİH’si yaklaşık 4 trilyon dolar iken Pakistan’ınki 350 milyar dolar. Lakin sonuç, yalnızca büyüklük yahut finansal güç tarafından belirlenen kolay bir yolu izlemedi.
Bernstein’daki stratejistlerin belirttiği üzere: “Gerçekler, yanlışsız olsalar bile, birden fazla vakit bizi gerçekliğe karşı körleştirebilir.”
Ateşkesteki kilit öge, ekonomik eşitsizliğe karşın güçlü bir caydırıcı olmaya devam eden nükleer art plandı. Lakin daha derin farklılıklar iki ordunun işleyiş biçiminde yatıyor.
Hindistan’ın silahlı kuvvetleri büsbütün devlet denetiminde ve hükümet finansmanına bağlı.
Buna karşılık Pakistan ordusu, değerli ölçüde özerklikle faaliyet gösteriyor. Fauji Çimento ve Fauji Gübreler üzere büyük firmalar dahil yaklaşık 50 işletmeyi denetliyor.
Bernstein’ın Yönetici Yöneticisi ve Hindistan Araştırma Başkanı Venugopal Garre şöyle diyor: “Bu çeşit durumlarda bazen ekonomik gerçekler daha az değerli hale gelir.”
Dijital cephe de kıymetli bir arena oldu. Çatışmalar sırasında global algıları şekillendirmede artık merkezi olan toplumsal medya, Hindistan’ın geride kaldığı bir alandı.
Garre şunu belirtiyor: “Hindistan, ikna edici bir çevrimiçi anlatı oluşturmakta zorlandı.” Bu durum, yanlış bilgilere karşı koyma ve kendi tarafını vurgulama yeteneğini zayıflattı. Geniş kullanıcı tabanına karşın, memleketler arası tesire sahip güçlü bir yerli toplumsal medya platformunun olmaması kıymetli bir yanılgı olarak görülüyor.
Analist şunu vurguladı: “Sosyal medyanın gücünü tanımak ve bundan yararlanmak, Hindistan’ın kendi anlatısını ortaya koyması ve dünya ile manalı bir halde etkileşim kurması için gereklidir.”
Diplomatik açıdan Hindistan, ABD, İngiltere ve öbür ülkelere yüksek profilli parlamento heyetleri göndererek yanıt verdi. Muhalefet lideri Shashi Tharoor’un liderliğindeki bu ziyaretler, birleşik bir ulusal duruş sergilemeyi amaçlıyordu.
Bu mevzuda Garre, bu türlü bir iki partili ahengin nadirliğini vurguluyor. Bu teşebbüsteki gecikmeyi de sorguluyor. “Neden bu proaktif yaklaşım, bilhassa geçmişte yaşanan çok sayıda hudut ötesi terörizm olayı göz önüne alındığında, daha evvel benimsenmedi?” diye sordu.
Amerika Birleşik Devletleri kilit bir rol oynadı. Ateşkesin kesin tetikleyicileri bilinmeyen kalsa da rapor açıkça şunu belirtiyor: “Hindistan ve Pakistan lakin ABD’nin müdahalesinden sonra konuşmaya başladı.” Bu müdahale, Hindistan’ın artan global statüsüne karşın ikili tahlillerdeki sonlu tesirini vurguluyor.
Savunma hazırlığı da telaş verici bir alan olarak ortaya çıktı. Savaş alanında çoğunlukla yabancı ekipmanlar yer aldı. Fransız Rafale jetleri, Rus füze sistemleri, İsrail İHA’ları kullanılırken yerli platformlar azdı.
Çabalar devam etse de ilerleme suratı yavaş. Kamu bölümünün hakimiyeti darboğaz olmaya devam ediyor. Bernstein şunu savunuyor: “Artık kamu bölümü ekosistemini bir kenara bırakıp özel kesimi daha agresif bir formda dahil etmeye odaklanma vakti.”
Jeopolitik açıdan Hindistan giderek izole oluyor. Not şu ikazda bulunuyor: “Hindistan’ın askeri müttefiki yok.” Dörtlü İttifak (Quad) gereğince gelişmemiş durumda. BRICS ise “en uygun ihtimalle zayıf bir ittifak” olarak bedellendiriliyor. Rusya ve İsrail üzere klâsik ortaklar bile dikkatlerini öbür istikamete çevirmiş görünüyor.
Savaşın daha geniş finansal maliyeti de düşündürücü. Yüksek teknolojili askeri varlıkları içeren kısa bir dört günlük çatışma muhtemelen milyarlarca dolara mal oldu. Artan toplumsal harcamaların olduğu bir devirde, bu cins harcamalar kamu maliyesini zorluyor ve sonlu ekonomik getiri sağlıyor.
Bu makale yapay zekanın takviyesiyle oluşturulmuş, çevrilmiş ve bir editör tarafından incelenmiştir. Daha fazla bilgi için Kural ve Şartlar kısmımıza bakın.
