Yeniden doğuş kavramı, her bireyin birden fazla yaşamı olduğunu öğreten Budizm’in merkezinde yer alır. Bu aynı zamanda New York City’nin Budist eserlerini izlemek için ana yerlerinden biri olan Arka Rubin Müzesi için de geçerli gibi görünüyor. Kurum, Ekim 2024’te kapılarını kalıcı olarak kapatsa da, en sevilen enstalasyonlarından biri yeni bir varoluş üstleniyor: Rubin Müzesi Tibet Budist Tapınak Odası, Brooklyn Müzesi’nde altı yıllık bir konaklama için Çarşamba günü yeniden açılacak.
New York Times’ın baş eleştirmeni Holland Cotter’ın “muhteşem” olarak tanımlanan Holland Cotter’ın şimdi Brooklyn Müzesi’nin ikinci katında, bir dizi modernist beyaz kutu arasında daha koyu bir mücevher gibi olduğu Asya galerileri gibi. Rubin’deki gibi aynı ahşap direkleri ve tepe kirişlerini dahil etmek için dikkatli bir şekilde yeniden monte edilen 400 metrekarelik kapalı alan, orijinalin hem izleyicilere hoş geldiniz hem de dış gürültüden hafifçe kapatan şeffaf cam kapılarını da içerir.
Brooklyn Müzesi’nin Asya Arka kıdemli küratörü Joan Cummins, sitedeki bir röportajda “Tapınak odasının bir cadde olmasını istemedik” dedi.
İçeride, alan, renkli thangkas veya kaydırma resimlerinin yanı sıra tanrıları karşılamak için ayrıntılı dekorasyonların yer aldığı müreffeh bir Tibet evinden sağlam bir şekilde düşmüş gibi görünüyor. Çeşitli metallerde kaseler ve tanrılar sunan gümüş, müzik aletleri ile birlikte boyalı mobilyaların üzerine oturur – zarif bir çan, trompet olarak yeniden tasarlanmış bir kabuklu kabuk, akan ipeklere bağlı Moğol ziller.
Tapınak odasındaki birçok tanrı heykelinden biri, uzun yaşamla ilişkili bir tanrıça olan Ushnishavijaya’nın bu 19. yüzyıl bejeweled bakır ve altın görüntüsüdür. Kredi… New York Times için Guarionex Rodriguez
Müzik, burada ipek uzunluklarına bağlı olan 18.-19. yüzyıllardan bir çift Moğol zil ile temsil edilen Tibet Budist ritüelini aşılıyor. Kredi… New York Times için Guarionex Rodriguez
Tütsü kokusu, Budist rahiplerin ve rahibelerin kaydedilmiş tezahürleriyle birlikte havayı doldurur. Tapınak odası, ziyaretçileri sadece dokuz yüzyıldan 100’den fazla esere bakmaya değil, aynı zamanda küçük taburelere oturmaya ve bir Tibet ailesinin olabileceği gibi alanı deneyimlemeye davet ediyor: Meditasyon veya dua için, kırılgan bir dünyadan sığınmak için.
