Son zamanlarda altı çok ciddi insanın 107 çeşit mineral suyunu tadı izleyerek 90 dakika geçirdim.
Her kap bir bez torbanın altına gizlendi, içeriği şarap bardaklarına küçük dökümlerle dağıtıldı. Yargıçlar orta mesafeye düşünceli ve baktılar. Fazlalığı ayaklarındaki kovalara attılar ve bir banyoya ihtiyaç duyma konusunda şaka yaptılar. Her suya değiştirilmiş bir Robert Parker tarzında 90 ila 100 arasında bir puan verdiler.
Boya kurutma ile karşılaştırma açık görünebilir. Ancak sihirli bir göz posteri gibi, onunla yeterince zaman geçirirseniz ince suyun nüansları netleşir.
İnce su-büyüyen meraklılar kadrosunun tercih edilen terimi-château d’Equem’in Gatorade için olduğu kadar araba fişek tutucunuzdaki plastik şişe su gibi. Tadı, dünyanın yüzeyine giderken aldığı minerallerle zengin bir yer için farklıdır. İnce su kalabalığı, her ikisi de Nestlé’ye ait olan Perrier ve Acqua Panna gibi devleri engelliyor. İnce suyun daha iyi bir hikayesi var.
Bu bahar Atlanta’da bir tatma etkinliğinde, su sommeliers dünyanın dört bir yanından sular derecelendirdi. Kredi… New York Times için Ari Skin
Tatma sırasında, su sommeliers ülkenin dört bir yanından 107 su değerlendirdi. Kredi… New York Times için Ari Skin
Atlanta’daki dokuzuncu yıllık Fine Waters Taste ve Tasarım Ödüllerinin bir parçası olan Nisan Tatma’da kazananlar, Peru volkanik kaya ile filtrelenen eriyik kar ve Güney Kore kıyılarında 80 mil uzakta pompalanan derin deniz suyu içeriyordu. Puslu bir Tazmanya çam ormanında asılı Nets’den su toplanan su ve Crazy Water adı verilen lityumla bağlanmış bir Teksas markası vardı.
Kahve ve bira gibi, doğal su, özellikle damak damaklarını Lacroix gibi seltzers üzerinde hazırlayan ve seviye atlamak isteyen alkol sallayan nesil Z arasında üçüncü bir dalganın tadını çıkarıyor. Ayrıca, plastik şişelerde belediye musluk suyuna ve saflaştırılmış sulara giderek daha fazla şüpheci olan sağlık kalabalığı arasında çekiş kazanıyor.
