Roman Mejia, New York City Ballet’in repertuarındaki en eski çalışma olan “Apollo” dan dans edeceğini öğrendiğinde, Tanrı rehberliği için nereye döneceğini biliyordu.
Ödevini yapan bir dansçı – “Böyle bir Bunhead” diyor – Mejia’nın bir planı ya da bir adamı vardı: Jacques D’Amboise, bir aile dostu ve atletik, atletik, asi bir Apollo ve 60’lı yıllardan beri.
“Yaklaşımı çok çiğdi,” dedi Mejia, ilk çıkışından önce balenin çalışmasından sonra. “Esasen balenin başlangıcında, sadece nasıl bir tanrı olacağını öğreniyor. Ve bu muses ona nasıl ilerleyeceğini ve oraya nasıl ulaşılacağını öğretmek için buradalar. Bu yüzden başlangıçtan itibaren ayaklarında neredeyse zayıf olduğunu, bazı şeyler anlamaya çalıştığını görüyorsunuz – bazı şeyler işe yarıyor, bazı şeyler değil. Sinirleniyor.”
Gençliğin ateşi? 25 yaşındaki Mejia her zaman bunu yaptı. Ancak son birkaç mevsimde, Salı gecesi Lincoln Center’da ilk “Apollo” da silinmez bir şekilde net olan daha sade bir inceliğe girmeye başladı.
Bunhead: Mejia, George Balanchine’nin “Apollo” daki ilk çıkışına hazırlanıyor.
Mejia, bitmemiş bir Uzunluk’tan üç musesinin (Unity Phelan, Dominika Afanasenkov ve Ashley Hod) yardımıyla rafine bir tanrıya gitti. O çiğ, evet, ama aynı zamanda suçsuzdu. Bu samimi, müzikal bir Apollo’ydu – ısı ve güçle dolu, aynı zamanda genç ve etkilenmeyen, dürtüsel ve meraklı. Mejia’nın kontrolü, adımları duygularla ilişkilendirerek, hem mantık, akışkanlık verdi. Mejia’nın kasları olabilir – dedikleri gibi yırtık – ama basamaklardan geçmez.
Mejia, coşkusu “Yıldızlar ve Çizgiler”, “Yakutlar” ve “Batı Senfonisi” gibi neşeli Balanchine baletlerinde parlayan havadaki bir dansçıdır. Ancak repertuarı, özellikle son mevsimlerde, daha ince, daha sofistike olmasını gerektiren rollere genişledi. Bravura tarafı hala sıkı bir şekilde yerinde, ancak şimdi büyüyen bir sofistike ile şamandıra.
Kredi Kredi…
Fort Worth’da büyüyen Mejia, 3 yaşındayken ilk kez “Apollo” i gördü. Böyle küçük bir çocuğun Stravinsky’nin müzikle böyle dramatik ama süslenmemiş bir Balanchine Balesi’ne düşmesi olağandışı görünebilir, ancak orada, bir yürümeye başlayan çocuk, korografiyi evde gerçekleştiriyordu. “Babamın evin etrafında bu şekilde dolaştığım hikayeler var,” dedi Mejia, Apollo’nun arkasından bir kol sardığı, diğerinin kaldırdığı ve ellerini göz kırpma gibi açtığı ve kapattığı çarpıcı bir anı gösterdi.
Her iki ailesi de dansçılardı – Maria Terezia Balogh ve Teksas’ta “Apollo” yı sahneleyen eski bir City Balesi üyesi Paul Mejia. “O yaşta,” dedi babası, “bir performansımız olduğunda baleye giderdi ve ‘Apollo’ ya da görürse görsün, ertesi gün onu çoğaltabilirdi.”
“Sadece tuhaftı,” diye ekledi.
Roman özellikle gurur duyuyordu, Paul Mejia, “Elini arkadan ve ön yanıp sönüyor. Bunun düzgün bir şey olduğunu düşündü.” Dedi.
Mejia, Apollo olarak çıkışında. Baleyi önce 3 yaşındayken gördü ve koreografiyi evde gerçekleştirecekti.
Hayvanat bahçesini ziyaret ederken, genç Roma yeni becerisiyle başka bir küçük uzunluk’a yaklaştı. Paul, “’Bak, bak – şuna bak!’ Dedi. “Ve Apollo’yu yaptı ve küçük Uzunluk çığlık atmaya ve ağlamaya başladı. Onun bir fındık ya da başka bir şey olduğunu düşündü.”
Mejia 3’te eğitime başladı. “Müziğe geçme ve yer kaplama fikrinden çok ilham aldım” dedi.
Mejia 9 ya da 10 yaşındayken, bale ilgisini kaybetti ve birkaç yıl izin aldı, piyano oynadı ve Taekwondo’yu inceledi. (Bu da başarılı oldu.) Birkaç yıl sonra, Fort Worth Güzel Sanatlar Akademisi’ndeki ortaokuldayken, yakındaki bir stüdyoda “Fındıkkıran” için erkek çocuklara ihtiyaç duyduğunu öğrendi.
“Apollo Bravura,” dedi Mejia, “ama birçoğu çok ince ve yüzünüzde öyle değil. Şimdi bir şeylerle nerede oynayacağımı anlamaya başlıyorum.”
“Dans konusunda çok çılgın değildim, ama okulda yapıyordum, bu yüzden neden olmasın diye düşündüm?” Dedi Mejia. “Ve işte o zaman gerçekten ona tekrar aşık oldum. Bence sadece performans göstermenin yönü. Performans göstermeyi gerçekten seviyorum.”
Teksas, Coppell’deki bir akademide bir saatten fazla bir süre sonra eğitime başladı. “Onunla giderdim ve sınıfını yapardı,” dedi Paul. “İzlemedim, hiçbir şey. Her şeyden uzak durmak istedim. Sadece ciddi olmadığını gördük, aynı zamanda bir armağanı da vardı.”
Ailesi kendileri bir stüdyo açmaya karar verdi. 13 yaşında Roman, Mejia Ballet Academy’de eğitim görmeye başladı ve burada teknik ve öğrenme varyasyonlarına, klasik ve Balanchine repertuarına odaklandı.
14 yaşındayken, şehir balesine beslenen akademi olan Amerikan Balesi Okulu’nda iki yaz seansından biri için New York’a geldi. Başlamadan önce, babasının şirketteki tarihini öğrendi – ve Paul, Suzanne Farrell ile evlendiğini öğrendi, dansçı Balanchine en çok aşık oldu. Evlilik dramaya yol açtı: Paul ve Farrell şirketten ayrıldı ve Avrupa’da dans ettiler. Ancak Farrell sonunda City Ballet’e geri dönerken Paul yapmadı.
Bu sezon Mejia ayrıca Jerome Robbins’in “Bir Danslar Suit” ve Balanchine’nin “Le Baiser de la Fée’den divertimento” da çıkış yapıyor.
Mejia, “Kız kardeşim her zaman ‘Ah, biliyorsun, babamız Suzanne Farrell ile evlendi’ dedi. “Ve ben şöyleydim: ‘Hayır o değildi. Bu çılgın.’ Ve o, ‘Oh evet, her yerde internetin her tarafındaydı.’ ”(Bir aile dostu bir gece yemek masasında doğruladı.
Mejia, Amerikan Balesi Okulu’nda eğitim konusunda ciddi bir kez, babası “benimle oturdu ve bana her şeyin yıkımını verdi” dedi.
Okulda daha fazla aile tarihi var: her iki ebeveyni de orada babaannesi büyükannesi Romana Kryzanowska ile birlikte çalıştı. Mejia, babası Detroit sanatçısı Roman Kryzanowska’dan.
D’Amboise, Mejia’nın City Ballet’te sona ermesinin sebebiydi. Bir noktada Mejia kendini Boston Balesi’ne katılma veya okulda devam etme teklifiyle buldu. D’Amboise New York’a oy verdi. 2017 yılında Mejia, Kolordu De Balesi’ne katıldı ve 2021’de solistlere terfi etti. İki yıl sonra baş dansçı oldu. 2023 sonbaharında, ilk liderliğini tam uzunlukta bir balede bir müdür olarak gerçekleştirdi: Franz, “Coppélia” da erkek lider.
Mejia, nişanlısı Balerin Tiler Peck ile.
Franz, virtüöz unsurlarla – Mejia ticari markaları – komik bir roldür, ancak performansı hakkında en çok açıklayıcı olan şey, özellikle klasik üçüncü eylemde sahneyi tuttuğu sıcaklık ve güvenceydi.
Geçen kış, Tiler Peck’in karşısında – nişanlısı – “Swan Gölü” nde Siegfried olarak çıkış yaptı ve yine dansının daha nüanslı bir tarafını daha nüanslı bir tarafı gösterdi, daha topraklanmış ve sade. Prens olabileceğini gösterdi.
Siegfried için Mejia, şu anda City Ballet’te repertuar yönetmeni olan eski bir müdür olan Gonzalo Garcia ve eski bir Paris opera bale étoile olan Isabelle Guérin ile çalıştı. Ona, “Onları etkili hale getirmek için her zaman bir şeyler yumruklamak zorunda değilim” dedi.
Mejia ile sık sık çalışan Garcia, Siegfried ile gurur duyuyordu. “Bence bu tür bir dansçı olmak, asil bir dansçı olmak bazen birkaç deneme yapabilir” dedi. “Ama başladığımız andan itibaren ilk şovlarını yapana kadar uçtum. Anladı.”
Her ne kadar heyecan verici olsa da, Mejia’nın erdemden daha fazla sunduğu giderek daha açık hale geldi. Bu sezon, 1994 yılında Mikhail Baryshnikov için yaratılan Jerome Robbins’in zarif, folk infüzyonlu “Danslar paketi” nde ilk çıkışını yaptı; Daha sonra Balanchine’nin “Diverimento’yu ‘Le Baiser de la Fée’den” alacak.
“Bu çok zor,” dedi “Baiser.” “Farkına varmadım. Ve bu hiç bravura değil. Bu solo uzun. “
Ama Mejia, Garcia, “Asla sızlanır” ve “Asla üzülmez, bu inanılmaz.” Dedi.
Mejia bu sefer “Apollo” da sadece bir çatlak aldı. Bu iyiydi. Kendini “Ay Yerinden” olarak tanımladığında – tekrarlayan bir Mejia hattı – bunu ifade eder. “Sadece nüanslı işin değil, bir hikaye anlatmanın bu yeni şekilde itilmeye hazırım” dedi. “Apollo Bravura, ama birçoğu çok ince ve yüzünüzde öyle değil. Şimdi bir şeylerle nerede oynayacağımı anlamaya başlıyorum.”
Perde “Apollo” üzerine çıktığında sinirleri içeri girdi, ancak müzik onu sakinleştirdi. “Kendimi çok rahat ve evde hissettim” dedi. “Yapılacak bir şeydi ve bunu bu noktada deneyimleyebildiğim için gerçekten şanslı hissediyorum. Açıkçası, burada hala daha fazlası ve daha fazlası gibi hissediyorum. Ama şu anda çok doğru hissetti.”
