Genç kadının sesi telefonla titredi. Kürtajın neredeyse tamamen yasaklandığı Alabama’daki arabasında oturan 26 yaşındaki iki yaşındaki annesi istenmeyen bir hamilelikle boğuşuyordu.
“Ben ‘nasıl dünyada?’ ‘Dedi, bir hıçkırık boğarak. “Zaten iki çocuğum var ve yapamam. Yapamam. Sadece bundan geçemem.”
Kürtaj istediğini söyledi, ama yakalanmaktan korkuyordu ve süreçten ne bekleyeceğini bilmiyordu. “Büyürken, aslında böyle bir şey yapmayı hiç düşünmemiştim” dedi.
Çizginin diğer ucunda, Delaware’deki sessiz bir yerleşim caddesinde evde, kürtaj hapları reçete eden bir hizmet uygulayan bir hemşire uygulayıcısı Debra Lynch sakince konuştu.
“Korkmak tamamen geçerli,” dedi masasından bitkiler ve ilaç raflarıyla dolu bir ev ofisinde. “Ve bu yüzden bizi aramanızı istiyoruz, sadece ‘Korkuyorum. Birinin bana şu anda olup bitenlerin Oloğan olduğunu ve sorun olmadığını söylese bile.’
25 dakikalık konuşma sırasında Bayan Lynch, kadına sağlık geçmişi ve hamileliği hakkında sordu ve hamileliğin ilk 12 haftasında alınabilecek kürtaj ilaçlarına tıbbi olarak uygun olduğunu değerlendirdi: gebelik gelişimi için gerekli bir hormonu engelleyen, mifepriston, 24 ila 48 saat sonra alınan misoprostol, hamilelik dokusunun atılabileceği kadar atılabilir.
